Donderdag 28 januari 2016: Ushi mag uit logeren

Afgelopen maandag zijn we met Ushi naar de dierenarts geweest voor een snaptest, die naar verwachting weer goed was. Prompt werd ze dinsdag krols, maar ja, het was dan ook schitterend weer, en hebben we een afspraak gemaakt om Ushi vandaag naar Anita te brengen. Gisteren was ze spontaan weer krols af, evenals het mooie weer want dat was ook weer huilen. We hebben de afspraak toen maar afgezegd. En wat gebeurd er vandaag? Ushi ligt te rollebollen van krolsheid, niet normaal, dus Anita maar weer gebeld of het goed is dat we haar brengen. Daar aangekomen is de eerste ontmoeting met Ruche (stamboomnaam: Lemurcat Haribo) een feestje. Wat een lief beest. Hij springt bij Rob op schoot, geeft kopjes, begint lief tegen Ushi te pruttelen, die daar niet helemaal van gecharmeerd is, maar toch niet fel reageert. We zetten de twee in een van de hokken, waar Ushi meteen de kattenbak opzoekt en daar niet meer uitkomt zolang we daar staan te buurten. Na een kopje koffie en een goed gesprek gaan we met goede hoop weer huiswaarts.

Ushi                                                             Ruche

 

Woensdag 3 februari 2016: weer thuis

Vandaag hebben we Ushi weer opgehaald. Ze is afgelopen zaterdag voor de eerste keer gedekt en daarna nog diverse keren. Nu maar hopen dat het gepakt heeft. Spannend.

 

Zaterdag 20 februari 2016: zwanger

Eindelijk mogen we het zeggen: Ushi is zwanger. We vermoedden het al toen ze een paar dagen thuis was, want toen voelden we haar tepeltjes al “prikken”, maar ja, je durft en wilt het nog niet wereldkundig maken, omdat je niet weet wat er gebeurd en eerst de echte zichtbare tekenen wilt zien. En die zijn er nu: mooie rode dikke tepeltjes… oh, wat hebben we hier naar uitgekeken en nu… afwachten tot de grote dag daar is en hopen dat het dit keer allemaal goed gaat.

 

Donderdag 10 maart 2016: echo

Omdat Ushi vorig jaar al haar kittens verloor (drie bij de geboorte en een na een week) willen we nu zo min mogelijk risico’s lopen en zijn we vandaag naar de dierenarts geweest om een echo te laten maken om te zien of tot hier aan toe alles goed verloopt. Ushi gedroeg zich fantastisch en liet gewillig haar buikje scheren, de koude gel erop smeren en lag zelf mee naar de beelden te kijken. Na wat zoeken en goed rondkijken kwamen we met zijn alle tot de conclusie dat er twee mooie, zeer levendige, kittens zijn. Het viel dan ook niet mee om daar een goede foto van te maken, want ze waren zo weer “verdwenen” als ze goed in beeld waren.

 

Dinsdag 5 april 2016: Bevalling

  

 

Ushi deed het gistermiddag en -avond voorbeeldig goed, ze was helemaal zen met haar kindjes en verzorgde ze prima. Ze drinken ook zelf. Nu is dat nog steeds goed, maar toen we naar bed wilden gaan ging het fout. We hadden de puppyren dichtgeritst en zijn naar boven gegaan, maar wel even via de webcam gekeken of ze bij haar kroost bleef liggen. Niet dus!! Ze probeerde verschillende keren om eruit te komen en ging op de bodem van de ren liggen. Uiteindelijk besloten we dat Rob in de huiskamer op de bank zou gaan slapen, omdat ik ’s morgens moest gaan werken. Hij heeft de ren weer open geritst en een bed op de bank gemaakt, maar slapen kwam er niet van. Ushi bleef af en toe wel bij de kleintjes liggen, maar ging vaak naar Rob. Geen succes dus. Hij heeft nog geprobeerd om de ren weer te sluiten, maar dat maakte het alleen maar erger, want ze ging binnen de ren met het grut slepen!! Uiteindelijk heeft Rob mij om drie uur uit bed gehaald en hebben we Ushi en de kleintjes mee naar boven genomen,  in haar eigen kartonnen doos en dat leek de oplossing. Ze hield ons echter toch uit onze slaap, aangezien ze continu bevestiging wilde dat ze het goed deed.

We besluiten ’s morgens om de doos die in de slaapkamer stond daar te laten staan voor de komende nacht en een andere kartonnen doos te prepareren en in de ren in de huiskamer te zetten. Aislinn en Galen erin gelegd en Ushi erbij gezet. Opgelost… zou je zeggen toch? Niet dus! Ze is helemaal in de stress, eigenlijk logisch… haar geur en die van de kleintjes zit er niet aan. Dus de handdoek uit de doos er boven gelegd…. maar nee hoor! Ook niet goed. Toevallig moet Rob onze dierenarts Saskia bellen voor Laleh, omdat die gisteren ineens wat lichtrood gekleurde urine plaste. Tijdens dit telefoontje komt het gedrag van Ushi ook ter sprake en legt Rob de situatie uitgelegd. Op dat moment gaat Ushi met Aislinn aan de haal en heb ik zoiets van “laat maar even gaan en eens kijken wat ze doet”, terwijl Saskia het er net over heeft dat we Ushi moeten laten bepalen waar ze wil liggen met het grut. Aislinn voor onze bank gelegd, in de hoek tussen de bank en de salontafel. We leggen Galen er maar bij, leggen handdoeken onder de bank tegen de tocht en maken verder een mandje van handdoeken, een kruikje erbij en kachel omhoog. Vanaf dat moment is ze helemaal zen. Geweldig. Hoe we het voor de komende nacht oplossen zien we wel, maar we zijn al lang blij dat ze nu tevreden is en lekker ligt te genieten met Aislinn en Galen!

 

Donderdag 7 april 2016:  moederpoezen… zucht

Omdat ze de vorige nacht in de hoek bij Rob had geslapen, dachten we dat dat nu ook wel zo zou zijn. Ja een uurtje of zo, toen begon ze weer te spollen en sleepte Aislinn naar een plekje bij de verwarming (onder het raam)…. dus daar maar weer een warme kruik erbij en wat dekentjes en doos en afijn, je begrijpt hem wel. Weer een uurtje later, nee, niet naar haar zin, dus begon ze weer te zoeken. Kroop ze bij mij in de hoek achter de kledingkast, onder de schuinstaande strijkplank. In onze ogen geen beste plek, dus die volgestopt met spulletjes zodat ze er niet meer in kon en een mooi nestje naast mijn bed gecreerd, knus overdekt en met warme kruik. Echt niet dus… wilde ze toch die kleintjes die hoek in slepen.. dus heb ik ze even in een geimproviseerd mandje op bed genomen in de hoop dat mams mee zou komen. Niet dus…. Afijn… uiteindelijk haar zin gegeven, hoek leeggemaakt, dekje onder strijkplank, kruik erbij, dekentje over strijkplank om het knus te maken en… JA…. ze werd helemaal ZEN!!! Inmiddels was het dus wel 4 uur!! Om half 7 de wekker, want er moet toch gewerkt worden en onze hulp komt… pffff

 

Vrijdag 8 april 2016: kleine stapjes vooruit

Ushi was afgelopen nacht rustig, accepteerde meteen haar holletje onder de strijkplank. Kwam alleen een paar keer bij ons buurten. Nu haar spulletje van beneden in een doos gelegd (op dezelfde wijze) en op de plaats gezet waar ze gisteren lag. Werd zonder meer geaccepteerd. Vervolgens hebben we de doos vanmiddag even in de ren gezet, ging niet slecht, maar na een tijdje was het toch niet naar haar zin en ging ze weer met Aislinn aan de haal. Dus nu staat de doos weer op haar plekkie… maar terwijl ik dit typ is ze de ren aan het inspecteren, dus wie weet… gaat het goed komen.

Vanmiddag hebben we een geïmproviseerd mandje in de ren gemaakt en daar de kittens ingelegd. Ushi is er naar toegegaan, bij de kittens gaan liggen en het is goed, ze is zen. Ongelooflijk! Na een paar uur ruimen we de doos op en ze heeft daar geen enkele moeite mee.

Blue Tess komt regelmatig voor kraamhulp spelen. Ze inspecteert de kleintjes, wast ze en checkt daarna of alles goed is met Ushi, wast haar ook, gaat even met de kittens liggen knuffelen en vertrekt dan weer. Als Ushi haar te opdringerig vindt, manoeuvreert ze zich tussen Blue Tess en de kittens en is dit een teken aan Blue Tess om zich terug te trekken.

 

Zaterdag 9 april 2016: het gaat steeds beter

Ushi lag gisteravond zo tevreden in de ren, dat we het zonde vonden om haar te storen en mee naar boven te nemen, dus de gok gewaagd. De ren open gelaten, zodat ze zich niet opgesloten zou voelen, kattenbak net buiten de ren gezet, eten in de ren gezet, waterfontein aan laten staan, webcam goed ingesteld, lampen uit en naar boven. We verwachtten dat ze meteen aan de deur zou gaan schrapen dat ze mee wilde, maar het bleef stil. Snel boven de webcam checken. Ze lag niet bij haar kleintjes, maar ja, ze mag ook wel eens weg. Even later zat ze rustig te eten. We besloten om toch maar te gaan slapen en af en toe eens te kijken. Om 3 uur werd ik wakker dus meteen de webcam checken. Ushi lag helemaal tevreden bij haar kleintjes… heerlijk… Vanmorgen lag ze nog altijd tevreden bij haar kleintjes dus we zijn dolgelukkig dat we deze stap weer hebben genomen.

 

Dinsdag 12 april 2016: week 1

Nooit ervaren dat een moederpoes zo veranderlijk als het weer kan zijn. Het heeft tot vrijdag, laat in de middag geduurd, voordat Ushi eindelijk haar rust had gevonden en we haar ook ’s nachts alleen met haar kleintjes in de ren in de huiskamer konden laten (wel controle via webcam). Gelukkig had het gesleep en haar onrust geen invloed op de groei van de kittens. Zowel Aislinn als Galen hadden na vier dagen hun geboortegewicht verdubbeld. Ushi heeft echt slagroom en ligt bijna de hele dag bij ze. Slechts een paar keer per dag gaat ze even bij ze weg, maar zodra ze een piepje hoort, is ze weer present. De kittens zijn ook suikerschoon, ze poetst ze zo vaak, dat we bang zijn dat we straks sphynxen hebben 🙂 . Dachten we in eerste instantie dat Aislinn een shaded golden was? Nou, dat moeten we rectificeren. Dankzij de opmerking van Astrid de Bruijn (keurmeester) werden we wakker geschud en ze is toch echt duidelijk een black golden tabby blotched. Wat Galen voor kleur heeft?? We weten het nog niet. We dachten in eerste instantie een colourpoint, maar de opmerking dat hij misschien chinchilla is, zorgt ervoor dat we heel oplettend zijn hoe zijn kleur zich ontwikkeld. Op dit moment kunnen we niet meer zeggen dan dat hij een zwart lijntje om zijn neusje krijgt en donkere voetzooltjes. Over een paar weken zullen we wel meer weten.

 

Dinsdag 19 april 2016: week 2

We verdenken Ushi er echt van dat ze stiekem volvette slagroom aan haar kindjes geeft. Die groeien zo hard, dat ze er lui van worden. De buikjes puilen steeds meer uit en het lijken af en toe wel gestrande walvisjes. De enige keer dat ze in beweging komen is als we ze op een afstandje van mama leggen en ze naar de melkbar willen. Verder eten ze en slapen ze en eten ze en slapen ze. Hmmm.. toch eens een manier verzinnen om ze in beweging te krijgen. Iemand suggesties?
…Dan.. ineens ziet Aislinn het licht. Van het ene op het andere moment heeft ze beide kijkers open en tuurt ze met grote zwarte ronde kraaloogjes de wereld in. Wat een prachtig gezicht en wat een mooi koppie heeft ze toch! En Galen, och, die doet dit in zijn eigen, rustige tempo een paar daagjes later ook. Eerst twee kleine puntjes in beide oogjes en de volgende dag zijn ze helemaal open.
We hebben het plan om Ushi en Mili samen in de ren te leggen, gezellig samen moederen, maar ja, een prinses accepteert zoiets natuurlijk niet. “Een doos met blerende, stinkende kleine mormeltjes in mijn ren? Hoe verzin je het?” Je ziet het haar denken. Och, dan maar even zo’n kleintje bij haar houden, kijken wat er gebeurd. Nou, daar is de prinses niet van gediend en het arme kleine ding krijgt een aardig blaasconcert te verduren. Maar ook Mili moest het ontgelden. Iedere keer als ze langs Ushi loopt, slaat Ushi naar haar, maar gelukkig was het bijna nooit raak. Gevolg: Mili onrustig en onzeker, Ushi in de stress. Tja, wat doe je dan? Een extra bench in de huiskamer zetten, zodat ook Mili haar eigen plekje heeft. Gevolg: rust. Ushi is meteen weer in de relax modus en heeft de volle aandacht voor haar kindjes.
Soms kan het leven toch zo gemakkelijk zijn en wij laveren wel tussen alle stoelen, tafels, bench en ren door.

 

Dinsdag 25 april 2016: week 3

Langzaam maar zeker komt er meer beweging in Aislinn en Galen. Het is nog niet veel, maar ze worden wat actiever. En dat is zo leuk! Als je ze bij je hebt liggen voor een kroeltje, gaat meteen het achterpootje de lucht in, het buikje komt omhoog en dan wordt er genoten van het kroelen.
Je krijgt ook al een beetje contact met ze. Als ze je stem horen, beginnen ze je al echt aan te kijken. Het socialiseren is hiermee echt begonnen. Ze vinden het ook al heel… normaal dat ze even worden opgepakt en ook mama heeft daar vrede mee, maar houdt alles vanaf een afstandje wel in de gaten.
Het weegmoment is een mooi moment. Terwijl de een de kittens weegt, besteedt de ander weer even wat aandacht aan ze door met ze te kroelen en indien nodig even de nageltjes te knippen en al een beetje laten wennen aan een kammetje. Het hoort er allemaal bij. Je merkt ook wel dat ze wat ouder worden, ze gaan zich al een beetje wassen en beginnen al met je vingers te spelen. Hoog tijd om binnen nu en een paar dagen de ren te verbouwen, zodat ze meer speelruimte krijgen. Ushi zal hier wel niet blij mee zijn, want als ze nu te veel rondschuifelen, legt ze al een poot op ze om ze bij zich te houden. Wat zal ze nog veel te verduren krijgen… 😉
En terwijl ik dit berichtje gistermiddag in concept aan het schrijven ben, krijg ik een foto toegestuurd van Rob: Aislinn is uit het “mandje” gebroken en loopt eigenwijs door de ren te stappen. Ze ziet Ushi net buiten de ren en stapt parmantig op haar af. Okee.. ren verbouwen moet dus nu plaatsvinden en niet over een paar dagen.
En we hebben nog een overwinning. Bij het “bank kroelen” gisteravond komt Ushi bij alle vijf de kittens liggen en accepteert ze Mili’s kittens, voor het eerst, volledig. Ze wast ze en laat ze toe aan haar buik, alhoewel er niet een gaat drinken. Weer een stapje dichterbij om beide nesten in de ren te leggen.

 

Dinsdag 3 mei 2016: week 4

En ineens zag ook Ushi het licht en vond ze de kittens van Mili toch ook wel heel leuk, zo leuk zelfs dat ze bij ons op de bank kwam liggen en ze toeliet om bij haar te drinken. Dit hadden we gehoopt! De dag erop hebben we Mili naar de ren verhuisd en samen gingen ze moederen. Ushi genoot er zichtbaar van als alle kleintjes bij haar lagen. Die avond hebben we beide families bij elkaar in de ren laten slapen, met een schietgebedje dat ze elkaar de tent niet uit zouden vechten of dat er kittens niet gevoed zouden worden. ’s Morgens was er nog altijd vrede en lagen de kittens lekker bij hun eigen moeder.
Wat een ontzettend mooie ontwikkeling en een genot om mee te maken: de mama’s hebben gaandeweg de week een “melkbar”- en kittenoppasrooster ingesteld. De ene keer liggen ze bij Mili en de andere keer bij Ushi. Soms alleen te slapen, dan worden ze weer gewassen en af en toe drinken ze bij de gastmoeder. Als mama dan weer luidpruttelend “thuis” komt, duurt het vaak niet lang of Aislinn en Galen liggen weer gelukzalig bij Ushi te drinken.
Aislinn en Galen worden met de dag mooier en groter.. en ja, ze hebben al echte tandjes waarmee ze venijnig in je vingers kunnen bijten. En inmiddels hebben ze ook het licht gezien wat bewegen betreft. Ze zijn aan het sporten… uhm… spurten…. smile-emoticon Van links naar rechts rennen ze door de ren, Aislinn voorop. Dat is een echt bijdehandje! Tja en dat zie je terug in de gewichten, ze verbruiken nu veel meer energie en komen dus geen 20 gram per dag meer aan, maar dat is niet zo’n probleem. Ze hebben reserves genoeg.
Maar het mooiste is toch wel het vertrouwen dat ze in ons hebben. Ze vallen gewoon in onze armen in slaap en dromen er op los, waarbij alles beweegt. Ook slapen ze gewoon door als je ze, totaal verliefd, al slapend in je hand pakt. Liggen ze lekker te suffen en je pakt ze op, dan suffen ze door en gaan zichzelf wassen terwijl ze op je hand liggen. Nou, soms word je dan overmand door zoveel liefde en onschuld en vullen je ogen zich met een traantje van geluk.
Oh ja, ik schreef het al dat Aislinn een bijdehandje is. Dat bleek gisteravond ook weer. Omdat ze vandaag vier weken oud zijn, is het tijd om ze eens wat tartaar te gaan geven. Bij vorige nesten moesten we de kittens echt leren eten door de tartaar met kleine beetjes in hun bekje te stoppen. Meestal pakken ze het dan na een dag of twee wel op en gaan ze zelf eten. Dus, met die ervaring in gedachte, neem ik een klein bolletje tartaar, pak Aislinn vast en stop het in haar bekje.. hap-slok-weg bolletje. Okee, dat gaat goed , dus pak ik een tweede bolletje en nog voordat ik het goed en wel besef heeft Aislinn dit al uit mijn vingers gesnoept. Uhm, verbeeldde ik me dit? smile-emoticon Ik leg dus het derde bolletje voor haar neus en in een mum van tijd is ook dat verdwenen, evenals de 16 bolletjes die daarna volgen. Dan vindt ze het genoeg. Ze heeft even 12 gram naar binnen gewerkt.
Afijn, we denken dat ons dit geen tweede keer overkomt, want Galen is gewoon iets trager dan Aislinn. Eerste bolletje in de bek gestopt, gaat goed, is meteen verdwenen. Voor de grap het tweede bolletje voor hem neergelegd en ja hoor, hij doet niet onder voor zijn zus en begint meteen los te gaan op de tartaar. Gevolg 11 gram in een oogwenk opgepeuzeld.
Wat een droomnest!!!

 

Dinsdag 10 mei 2016: week 5

Vorige week kregen we bezoek van twee van mijn nichten, Loes en Henny. Dus na het eten alle kittens op tafel: kroeltijd… heerlijk die momenten en oh zo goed voor het socialiseren.
Aislinn en Galen eten naar hartenlust van de tartaar, maar de babycatbrokken die we in de ren zetten, nee, daar blijven ze nog goed van af. Dus zijn we eergisteren begonnen om in ieder bolletje tartaar een stukje babycat te stoppen. Aislinn vond dat maar niets, at de tartaar er… vanaf en liet het brokje netjes uit haar bekje vallen. Galen vond het heerlijk en kauwde er lustig op los. Gisteren ging dat al een stuk beter en aten ze beiden gretig van de gevulde tartaar.
Aislinn ontpopt zich als een echte “roadrunner”. Tijdens de gebruikelijke avondsessie op de bank gaat het staartje plat op haar rugje, sprint ze naar een van de uiteinden van de bank, leunt voorover en springt op het vloerkleed. Vervolgens gaat ze als een speer vandoor, puntstaartje in de hoogte… en wij… wij hebben het nakijken van een mooi wit pluizig achterkantje met een rond poepgaatje en een mooie witte streep plat tegen een gemarmerd goud met zwart rugje. En mams? Die vindt het helemaal niets, rent achter het kleine ding aan, continu roepend dat ze voorzichtig moet zijn en bij haar moet komen. Als ze haar ingehaald heeft, gaat ze er bovenop zitten… tja… ook dat is controle houden, denk ze, want Aislinn wurmt zich onder haar moeder vandaan en… weg is ze weer.
En Galen, die doet het zoals altijd, op zijn eigen kalme manier. Hij loopt wel rond als hij kan, maar maak je niet druk, die kan mama echt wel bijhouden.
Het is dat we weten wie het poesje en het katertje zijn, maar zouden we het niet weten en ze een tijdje gadeslaan, dan had dat lekkere meisje allang haar geslacht verraden door haar echte meidengedrag!

 

Dinsdag 17 mei 2016: week 6

Zo zijn ze gezond en zo heb je ineens een pleurisje in huis. Van het ene op het andere moment wordt de hele bups ziek en misselijk. Nee, niet zwak, want ze blijven spelen. De enige die maar een keer spuugt is Aislinn. De rest spuugt en heeft diarree. Na een nachtje doorhalen, is het pleurisje ook weer even snel verdwenen als het kwam en 24 uur later is alles weer bij het oude. Ze hebben wel een antibiotica kuurtje gekregen, wat ze heel lekker vinden… nie…t dus… het schijnt nogal bitter te smaken, dus gaan ze ervan schuimbekken. Om dit te minimaliseren wikkel ik een kitten in een handdoek, en spuit Rob de antibiotica achter in hun keeltje. Zo schuimbekken ze nauwelijks.
Wat wel leuk is om te vermelden, dat toen ze ziek werden ze allemaal ineens het kattenbakje konden vinden en ze gelukkig bijna niets daar buiten deden.
Aislinn en Galen beginnen nu ook echt met van alles te spelen, een muis, het krabpaaltje, noem het maar op en ze vinden het mooi om te onderzoeken en er mee te spelen. Omdat de kittens altijd bij het deurtje en dus bij de ingang van de kattenbak liggen, hebben we de ren anders ingericht, omdat we het niet zo fris vinden.
We betrappen ze er ook op dat ze RC babycat brokjes zitten te kraken. Ondanks dat ze al best goed eten, vinden we gisteren pas een eerste poepje op de bak, want ook na de diarree waren Ushi en Mili weer bereid “wc” te spelen… 🙂
Vrijdag zijn Ans en Toon op kitten knuffel bezoek geweest (oeps vergeten op de “gevoelige plaat” vast te leggen) en zondag Miriam, wat weer leuke plaatjes opleverde.
Op Tweede Pinksterdag kwamen mijn ouders ook even op de koffie en ook toen heb ik weer heel wat foto’s gemaakt, al valt het af en toe niet mee om die beweeglijke smurfjes goed in beeld te krijgen… 🙂 Het levert wel een heel grappige fotospam moment op…  🙂
Maar wat zijn ze leuk…. we genieten elke dag meer!

 

Dinsdag 24 mei 2016: week 7

Wat voor een avonturen hebben Aislinn en Galen deze week beleefd. Teveel om alles hier neer te “pennen”, maar het was een enerverend weekje.
Het begon op woensdag met een bezoek van Helena en Anita. Ze waren nog maar goed en wel binnen, namen Galen ter hand en zeiden beiden volmondig “dit is een point en wel een seal silver shaded point”. Zo, daar sta je dan met je “chinchilla”. Ze hebben ons hun argumenten ook haarfijn uitgelegd en inderdaad, het was ons ook al opgevallen dat zijn oogjes wel heel erg blauw blijven, terwijl die van zijn zus aan het verkleuren zijn. Dat is natuurlijk het bewijs dat hij een point is en we weten dat hun vader pointdrager is. En ook weten we dat in de lijn van Ushi pointdragers zitten, zij het heel ver weg. Op onze suggestie of hij misschien chinchilla point zou kunnen zijn, kregen we meteen te horen dat die kans veel te klein is. We kijken het nog even aan voordat we de stambomen aanvragen. Helena en Anita, bedankt voor jullie gezellige en leerzame bezoek.
Zo komen we bij donderdag, “Kattenmutsen” dag. Sinds 1,5 jaar hebben we een heel gezellig clubje vrienden, ontstaan uit het gezamenlijk naar kattenshows gaan sinds september 2014 en we noemen onszelf “Kattenmutsen”. Miriam was al op bezoek geweest en vandaag is de rest aan de beurt, bestaande uit Herma, Jenny, Ellen en Ineke. Miranda is ook gezellig meegekomen. Een heerlijk middag “kattengespin”, veel gelach en YES, een “Ellen made” mandje cadeau gekregen. Aislinn en Galen hebben dit meteen in bezit genomen en er een uurtje of wat in liggen slapen. Gezellig, zulke kittens. Het andere cadeautje, tja… dat stond al in de huiskamer, dus dat wordt geruild… 🙂
Intussen heeft Aislinn haar weg naar boven gevonden en samen met Galen maakt ze daar de kust onveilig. Soms zijn ze wel een uur boven, aan het slapen of spelen. Het trap lopen is inmiddels geen enkel probleem voor ze. Wel gezellig als je ’s morgens net je bed uit bent en in de badkamer bezig bent. Komt zo’n bolletje wol je “goedemorgen” wensen. Heerlijk toch!
Op zondag even een bezoekje gebracht aan de Mundikat show in Boxtel. Oude bekenden gesproken, maar ook nieuwe bekenden ontmoet. Heel gezellig geweest en toch weer een leuk speeltje voor de katten gescoord.
In de namiddag kwam Angelique  van Kreij, die van beroep fotografe is, langs om foto’s te maken van al onze katten. Een paar uur en meer dan 300 foto’s verder, met veel gelach, gezweet en “kat-handelen”, zijn we nu in afwachting van het resultaat. Spannend hoor!
En zo zijn we via een rustige maandag, wanneer we heel erg opkijken als we zien wat Galen in een dag is gegroeid (57 gram!!), weer een week rond.
Het is inmiddels ook geen doen meer om alle foto’s die we maken te bewerken. Ik moet nu echt volstaan met het selecteren van die foto’s die ik graag met jullie wil delen, want ik wil toch echt niet tot diep in de nacht achter de laptop zitten…

 

Dinsdag 31 mei 2016: week 8

Het is gewoon niet te doen. Iedere week maken we zo’n 100+ foto’s waar Aislinn en Galen op staan, de een met een nog hoger “aaah” gehalte als de ander. En uit die foto’s moet je dan een selectie maken om bij een bericht te zetten. Ook dan is het “aaah”, maar meer van wanhoop: welke kies ik nu weer? Ze zijn, blijven en worden steeds mooier. Natuurlijk zijn ze ook ondeugend, maar je kunt niet boos op ze blijven, sterker nog, je kunt niet boos op ze worden. Je… moet ze corrigeren natuurlijk, als ze ergens hun nageltjes inzetten wat niet mag, of bij een stoel opklimmen wat niet de bedoeling is. Dan moet je streng zijn, maar je hart zegt alleen “ik hou zoveel van je”. Dus met pijn in je hart zeg je “foei, dat mag niet”, pakt ze op en hangt ze in de krabpaal, want daar mogen ze naar hartenlust klimmen.
Ze beginnen nu ook uit zichzelf bij ons te komen voor een kroeltje of een dutje.
En rennen, spelen, vliegen bijna, roetsch van de ene kant van de kamer naar de andere, pluim in de hoogte, zo snel als de wind met een uitwijkmanoevre hier en daar. Je kunt het niet bijhouden, vooral niet als je ze wilt pakken en zij dit dus echt niet willen. Het enige wat je dan nog rest is een lachsalvo. Wat een heerlijk stel!
Sinds vrijdag slapen ze ’s nachts boven. De ren werd te vol nu de kittens groter worden, dus gaan ze nu naar de kattenkamer. Ushi met haar kleintjes in de onderste bench, want los lopen in de kattenkamer, gedurende de nacht, geeft nog niet genoeg rust. Ze moeten toch nog een beetje in toom gehouden worden, om te eten, te drinken, bij mama te titten en voldoende nachtrust te krijgen. Een andere reden voor de bench is ook dat onze andere katten anders het kittenvoer opeten, waardoor de kleintjes niet voldoende kunnen eten. Overdag mogen ze door het hele huis rennen, met uitzondering van de zolder en de slaapkamers…. en overal spontaan in slaap vallen…
Zucht…..

 

Dinsdag  7 juni 2016: week 9

Trappenlopen of nog beter trappenrennen, spelen op de overloop en in de kattenkamer zijn de nieuwe bezigheden. Ze kunnen echt een hele tijd boven bezig zijn en dan ineens wordt het stil. Als je dan gaat kijken, liggen ze heerlijk te slapen, gewoon ergens ingestort. Maar slapen ze niet, dan zit er toch altijd wel eentje te loeren, over een traptrede van de zoldertrap of over het randje van de overloop… zo geinig.
Op vrijdag komt onze kapster Sabine met haa…r twee dochtertjes op bezoek om met de kittens te spelen. Als het verenstokje te voorschijn wordt gehaald, zijn ze favoriet bij de katten. Met zijn allen komen ze spelen.
Zaterdag, heerlijk weer, dus de deur open. Voorzichtig zetten de kittens de eerste stapjes buiten in de tuin. Als Erwin en Karin op de koffie komen, valt er weinig te knuffelen, want alle kittens zijn op avontuur, of in de tuin of boven op de kattenkamer… och, we hebben in ieder geval heerlijk gebuurt en als zij hun nieuwe aanwinst Vince in huis hebben, gaan we een keertje bij hun op bezoek en kunnen we meteen ook Julie, Bram, Roos en Saar in levende lijve zien. Iets om naar uit te kijken!
Op zondag en maandag weer een heerlijke dag om buiten te spelen.
Iedere middag gaan ze even voor een middagdutje en een hapje eten naar boven, in de bovenste bench en daarna weer lekker stoeien en ravotten.
Op maandag was Aislinn weer buiten aan het spelen en komt ze ineens aanzetten met een bloempje op haar hoofdje… onze Flower Power Girl… zo lief! Uiteraard moest dat even vereeuwigd worden… LOL
Oh ja… had ik al verteld dat Aislinn qua gedag een kopie is van Ushi??? Niet, nou bij deze dan. In heel haar doen en laten, of we het nu over kattenbak gedrag, over eten, over wassen, over rennen of noem het maar op hebben, is ze met uitzondering van haar uiterlijk, precies haar moeder. Dat gaat nog leuk worden!!!! 🙂

 

 

Dinsdag 14 juni 2016: week 10

Op woensdag zijn we met Galen en Aislinn naar de “onder-de-staart-kijk-mevrouw”, oftewel, de dierenarts geweest. Ze waren zo galant, ze wilden niet als eerste uit het mandje komen en gunde de ander de primeur. Hmmm…. niet handig. Normaal gesproken is Aislinn haantje de voorste en nu liet ze de eer aan haar broer. Dus hebben we eerst Aislinn maar uit het mandje gepakt. Ze werd helemaal nagekeken, kreeg complimenten over haar keurig rechte gebit, een perfe…cte hartslag en alle andere controlepunten waren ook goed. Vervolgens een prikje, wat geen probleem was en de iets grotere prik voor het zetten van de chip. Geen probleem, Aislinn onderging het met gemak.
Toen was Galen aan de beurt en ook zijn gebit en hartslag zijn perfect, de entingen gingen ook zonder probleem, maar het zetten van de chip vond hij toch maar niets en moest hij toch even zijn bijnaam “gillen” waar maken. Daarna weer snel in het mandje. Het leed is weer voor een paar weekjes geleden.
Ze hebben ook een heel leuke uitvalbasis voor angstmomentjes. Zodra er iets gebeurd vliegen ze met zijn tweetjes onder het dressoir en trekken ze zich in de hoek ervan terug, om even later weer voorzichtig hun koppies onder het dressoir uit te steken om te kijken of de kust weer veilig is. Wel gemakkelijk, nu hoeven wij niet meer onder het dressoir te stoffen…. daar hebben we ons personeel voor… 😉 Maar ja, daarentegen geven ze ons ook weer flink wat werk terug, want buitenspelen is geweldig! En dan krijg je meteen te maken met de nadelen van zo’n lekker wollig lang vachtje: alle losse blaadjes, takjes en bloempjes blijven er in hangen. Dan ren je door het vliegengordijn en… jaaaaa… valt alles lekker in de keuken op de vloer.. Woehoe… ons personeel kan weer stofzuigen!! En dat heeft het personeel er ook weer graag voor over, want het is oh zo leuk om ze door de tuin te zien scharrelen en met alles te zien spelen wat los en vast zit. Hoe mooi is het als je in je tuinstoel het ontdekkingsspel van die kleintjes ziet. Een boek lezen of iets op de computer doen terwijl je buiten zit? Vergeet het maar, want het is duizend keer leuker om het rennen, rollen en ravotten van de kittens te zien. En ze kennen het al, want zodra ze uit de kattenkamer komen gaan ze richting buitendeur, die dan nog vaak dichtzit. Ook dat moeten ze leren.
Sinds zaterdag mogen ze ook buiten de bench de nacht in de kattenkamer doorbrengen. De mama’s vinden het in ieder geval geweldig, meer ruimte om uit te strekken! En de kittens… die vinden alle slaapplaatsjes en slapen niet alleen bij elkaar en bij de andere mama, maar ook bij de andere katten. Een grote, gezellige familie!

   

 

Dinsdag 21 juni 2016: week 11

Galen ontpopt zich als een moederskindje. Als hij mag, ligt hij de hele tijd bij mama te kroelen en titten. Of hij nog echt drinkt? Ik weet het niet, maar tutteren in ieder geval wel. Vaak wordt hij vergezelt door Teigen. Die jongens toch ook… 🙂 Verder is hij lui. Hij speelt echt wel veel, maar als je iemand kunt betrappen op lui zijn, dan is het Galen wel. Met zijn mooie blauwe slaapkamerogen kijkt hij je dan dromerig aan en stoort er zich zeker niet …aan als hij ergens in de weg ligt, samen met zijn moeder. En dan zie je ze denken: “Kijk maar hoe je hier omheen komt, maar wij verroeren geen poot.” Soms is het zo erg dat je ze echt met je voet een beetje opzij schuift… 🙂 Het is zo’n lief mannetje, met zijn mooie helderblauwe oogjes betovert hij je en al haalt hij kattenkwaad uit, boos kun je niet op hem worden… 🙂
En Aislinn, ons spinneding, vliegensvlug en altijd vriendelijk. Je kijkt haar aan en ze spint. Ze is zo actief dat ze de lichtste van het stel is en blijft. Ze eet goed, maar tja, een diva in spe moet toch slank blijven en dus veel sporten.. althans, dat lijkt haar motto te zijn. En mooi liggen is ook een trademark. We verbazen ons nog dagelijks over haar uiterlijk en vooral over haar mooie oogopslag. Altijd zal ze je aankijken, recht in je ogen, met die mooie open blik van haar. Ja, echt een dochter van haar moeder, niet qua uiterlijk, maar zeker wel qua gedrag. Ze begint ons, en dan met name Rob, steeds meer op te zoeken. Gaat lekker bij hem liggen slapen. Ik heb de strijd alweer verloren…. ze zou mijn katje worden, maar ja, tegen Rob kan ik niet op… 🙂

 

Dinsdag 28 juni 2016: week 12

Het gaat fantastisch met Aislinn en Galen. Ze groeien als kool en schieten door het huis. Maar ze liggen ook heel vaak samen ergens te slapen, poot over poot, neusjes dicht bij elkaar en dan hoor je bij ons toch vaak een “oh” of “ah”, omdat zelfs wij, die dit tafereeltje dagelijks mogen aanschouwen, steeds weer vertederd worden bij zo’n aanblik. Soms zou je dan willen dat ze niet groter worden, maar als je dan nog eens kijkt.. hmmm… Galen is wel wat uit …proportie momenteel. Een te grote neus en een te lange staart, nog te weinig voorhoofd en bij Aislinn zien we ook dat haar voorhoofd nog niet helemaal rond is, dus…. laat ze nog maar lekker doorgroeien zodat ze de juiste proporties krijgen. Hun vacht begint steeds mooier te worden, vooral die van Galen. Mooi vol en hij krijgt al een echte mooie kraag. Aislinn is wat dunner in haar vacht, maar die begint toch ook steeds dichter te worden. Ook hiervoor geldt… lekker laten doorgroeien, komt wel goed als de kittenvacht verdwijnt.
Inmiddels hebben ze allebei een flink aantal koosnamen verzameld, al gelang naar gedrag, uitstraling of uiterlijk. Ik denk wel dat Aislinn kampioen hierin is, want ze wordt inmiddels met diverse koosnaampjes aangesproken, zoals: kroonprinses, plufpuppy, racekonijntje, spinneding, spinnetje en miss diva. Maar Galen staat met stip op de tweede plaats met: mister blue eyes, witjewit, stuiterkonijntje, slaapkop, slaapkameroogjes en papkindje.
Dat laatste omdat hij echt een mama’s kindje is en vaak bij mama ligt te titten, drinken niet, want er komt geen melk meer uit de tepels, maar hij vindt het gewoon lekker knus om nog bij zijn mama te kroelen. En Ushi… die geniet met volle teugen!
Nog steeds krijgen we mails en berichtjes of Aislinn of Galen nog beschikbaar zijn en moeten we de belangstellenden teleurstellen. Ze blijven toch echt allebei bij ons, ze hebben ons helemaal in hun greep en kunnen een potje bij ons breken.
Ze hebben ook zo’n hoog knuffelgehalte en gelukkig houden ze ook van knuffelen. Je pakt ze op en ze liggen slap in je handen of als ze ergens liggen en je komt in de buurt, dan beginnen ze al te spinnen. Zoiets wil je toch ook niet kwijt!

 

Dinsdag 5 juli 2016: week 13

Dertien weken alweer. Waar is de tijd gebleven. Een prachtige tijd om op terug te kijken en nog een geweldige tijd om mee te gaan maken met deze twee schatjes, omdat ze nu toegevoegd zijn aan onze beestenboel. Afgelopen woensdag mochten ze weer naar de “onder-de-staart-kijk-mevrouw” voor hun laatste entingen en check-up, waar ze met vlag en wimpel voor slaagden. Ze waren zelfs zo stoer dat ze geen kik gaven toen ze het prikje kregen en ze lieten zich gewi…llig nakijken.
Iedere dag is het een feestje met ze, ook al zijn het soms deugnietjes, maar er moet ook wel wat pit in zitten, anders is het zo saai.
Afgelopen maandag was het eindelijk weer eens heerlijk weer en was de tuin droog, dus konden ze heerlijk buiten spelen, lekker ravotten en mooi zitten… hahaha… oh ja en paaldansen… nu hoor ik jullie denken “Paaldansen?”… Ja, paaldansen. Onze kleine diva zat ineens boven in een paal van de pergola en liet zich weer naar beneden glijden. Echt, nog nooit eerder hebben we een kat gehad die dat deed.. het was een koddig gezicht. Helaas zat ze aan de achterkant van de paal, dus was het al moeilijk om er een foto van te maken en natuurlijk ben je altijd te laat om van zo’n gebeurtenis een foto te maken. Ik heb er wel eentje, maar daar is ze alweer bijna beneden en zit ze achter de paal, dus geen foto om hier te plaatsen. Vandaag is Alma van het stamboek van Limbra Cat Club bij ons op bezoek geweest om definitief de kleur van Galen vast te stellen. Hij is de laatste weken steeds lichter geworden, dus wilden we nu toch zeker weten wat zijn kleur is, zodat we de stambomen aan kunnen vragen. Ze was nog maar net binnen en zei zeer overtuigd: chinchilla point.
En hiermee kom ik dus aan het eind van mijn wekelijkse verslagjes van Ushi’s nest.

 

 

 

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.