Feline (12 juli 2002 – 3 maart 2017)

Vandaag, 3 maart 2017, een zware gang naar de dierenarts. Na ruim 14,5 jaar hebben we de moeilijk beslissing moeten nemen om Feline in te laten slapen.

Feline was een kitten uit ons eerste nestje en omdat we zo verrast waren dat we colour points hadden, hebben we haar en haar broertje Bangles zelf gehouden.

Al heel snel bleek Feline een heel lief en zacht karakter te hebben en begon bij ons het idee te ontstaan om misschien een keer een nestje met haar te doen. Dit werd nog eens bevestigd toen ze op de Limbra Cat Club show in Waalre een U1 notering kreeg.

In 2005 was het zover. Feline mocht op date in België, maar helaas, ze werd niet zwanger. Kort daarna moesten we onze plannen voor een nestje even opschorten, want ze bleek een corneale sequester te hebben aan haar linker oog. Gevolg: een oogoperatie en ooglidcorrectie om te voorkomen dat dit weer zou terugkomen. Toen dit allemaal achter de rug was wilden we toch nog een poging doen om een nestje van haar te krijgen, maar haar krolsheid zette niet door.

Een tijdje later belde Rob me op het werk op, behoorlijk in paniek. “Je moet naar huis komen, er is iets niet goed met Feline, ze perst en er komt “iets” uit, het lijkt wel of ze aan het bevallen is.” Nou, dat kon dus niet, want ze was niet gedekt, maar toch snel naar huis en naar de dierenarts. Ze had een flinke baarmoederontsteking en er moest meteen geopereerd worden. Er werd een baarmoeder van een pond in gewicht uitgehaald. Jeetje, wat een ellende.

Gelukkig knapte ze hierna snel en goed op en moest ze zelfs op dieet omdat ze onverzadigbaar was met eten. Ze at gewoon net zolang door tot er niets meer was. Tja en dan vliegen de pondjes er bij het dametje toch aan, dus ’s nachts in de bench met een afgemeten hoeveelheid voer en overdag geen voer meer neergezet. Dat was voor de andere katten ook even wennen, maar iedereen paste zich snel aan en het duurde niet lang of Feline had weer een mooi gewicht.

Medio 2015 liet ze ons weer schrikken. Ze viel in een maand tijd acht ons af. Daar schrokken we toch wel van. Dus maar weer naar de dierenarts. Ze had een blaasontsteking, arm beestje. Na de nodige kuurtjes, verandering van voer en heel veel TLC (Tender, Love and Care) knapte ze weer op en genoot weer als een jong katje. Ze speelde, ze holde de trap op en neer, ze kroelde en was gewoon heel vrolijk.

Helaas sloeg het noodlot eind 2015 toe. We ontdekten een knobbeltje bij een tepel. In januari 2016 werd ze geopereerd. Om uit te sluiten of er uitzaaiingen waren, moest ze een aantal onderzoeken ondergaan en bij uitzaaiingen zou ze een heel zware operatie moeten krijgen. In overleg met de dierenarts besloten we toen om haar, gezien haar leeftijd, nog een mooi leven te geven en niet die stress te laten doorstaan.

Het afgelopen jaar zagen we haar langzaam, maar zeker achteruit gaan en eergisteren de eerste tekenen dat het nu echt op een eind liep. Om haar verder lijden te besparen hebben we vandaag de zware gang naar de dierenarts ondernomen, waar ze, ondanks het feit dat ze nog maar 2,1 kg woog en bijna niet op haar pootjes kon staan, toch nog van de behandeltafel afsprong.
Ze is daarna vredig ingeslapen en ligt nu in de huiskamer, zodat onze andere katten afscheid van haar kunnen nemen.

RIP lieve Feline. Dank je wel dat je ons leven een beetje zonniger hebt gemaakt. Geef je moeder, je zusjes en je broer een dikke knuffel van ons, daar in de kattenhemel.

Dierenartsenpraktijk Sint-Oedenrode. Bedankt voor jullie goede zorgen.

2002