Toen we in 2000 besloten om een Brits Langhaar katje aan te schaffen, zijn we gaan zoeken naar een poesje. Zo kwamen we in Lelystad terecht en zagen we een mooi zwart schildpad kitten, dat ons met grote blauwe oogjes aanstaarden. Ons hart werd meteen door dit lieve creatuurtje gestolen. Over de naam waren we het al gauw eens. We zouden haar Jessie noemen.

Haar blauwe oogjes werden door de tijd heen mooi geel en heel erg rond, dus keek ze ons met haar “grote gele oogjes” aan en hypnotiseerde ze ons, zodat we heerlijk met haar gingen kroelen.

In 2001 besloten we dat het misschien wel leuk zou zijn om een nestje met haar te doen, dus schreven we ons in, zochten we een kater, lieten we haar testen en na wat gedoe was ze eindelijk zwanger. In 2002 werd haar eerste “toverballen” nestje van vier kittens geboren, bestaande uit een seal tortie point poesje, een cream point katertje, blue smoke BLH poesje en een black smoke poesje. Ze wist er in het begin geen goede raad mee, dus moesten we haar het “moederen” een beetje leren. Toen ze de slag te pakken had, was ze een fantastische moeder.

Een jaartje later ging het niet goed met Jessie. Ze bleek tepelkanker te hebben, dus moest een van haar tepels verwijderd worden. Gelukkig was het mooi ingekapseld en is het nooit teruggekomen.

In 2004 kreeg ze haar tweede nestje, bestaande uit een red smoke katertje BLH, een blue point katertje (een zogenaamde “pluis”), een blue smoke poesje en een cream point katertje. Het moederen ging haar deze keer, ondanks het gemis van een tepel, heel goed af. Wat heel mooi was tijdens de zwangerschap van dit tweede nest: ik hou van zingen en Jessie wilde niets liever dan bij mij liggen met mijn hand op haar zwangere buik en dat ik ging zingen.. Tja… je kunt het zo maar hebben. Gevolg: Banjer, haar red smoke zoon die nog altijd bij ons woont, komt altijd bij me zitten, recht voor mijn neus, als ik aan het zingen ben… LOL

Na dit tweede nestje besloten we om Jessie te laten helpen. Het was mooi zo, maar uiteraard mocht ze bij ons blijven wonen en bleef ze ons met haar grote gele ogen hypnotiseren.

Als we nestjes van andere poezen hadden, was Jessie altijd heel begaan met de kleintjes. Zo ook deze keer, echter niet zoals altijd, ze was wat stiller, maar ja, dat mag een bejaarde dame ook zijn.

Een paar dagen terug zagen we dat ze niet naar eten taalde. Och, voor een keer maak je je geen zorgen, maar de tweede dag wilde ze weer geen eten, dus hadden we zoiets van: “Morgen naar de dierenarts.”. Haar kwaal werd aan haar tandjes geweten, dus wat pijnstillers, ontstekingsremmers en astronautenvoer om haar weer aan het eten te krijgen. Helaas mocht het niet baten. Ze wilde niet zelf eten, dus moesten we haar dwangvoeren. Vandaag dus weer terug naar de DA, want we hadden er geen goed gevoel bij. Bloed werd afgenomen en haar nierwaarden waren dusdanig slecht, dat deze niet meer kunnen herstellen. En dan moet je een moeilijke beslissing nemen… je moet die grote gele ogen voorgoed laten sluiten. Geen gemakkelijke beslissing, maar wel het beste voor haar.

Rust zacht lieve Jessie… we zullen je missen!!!!

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.