Veel te vroeg en toch nog onverwacht, ondanks zijn ziekte, hebben we op 24 oktober 2015 afscheid moeten nemen van Bangles, onze grote vriend.

Op 12 juli 2002 beviel Jessie van een toverballennestje en jij was de eerste die het levenslicht aanschouwde. Wat waren we verrast met zo’n wit murmeltje. Je was het enige katertje in dit nestje van vier. Toen we zagen dat je heel licht bleef wisten we het meteen, je zou een mooie cream point kater worden en we hoefden hier niet lang over na te denken: je zou bij ons blijven wonen, evenals je seal-tortiepoint zusje Feline. Je stal onze harten met je guitige kopje, je grote hart en je kattenkwaad en werd al gauw “onze grote vriend”. Wat was je een trotse vader toen jij en Britney twee keer een nestje kregen. Regelmatig “ontvoerde” je een van je kinderen om deze te betuttelen, maar waarom moest je dat helemaal achter in de tuin doen en hem dan daar achterlaten als je uitbetutteld was? Het was ons een raadsel. Toen je begon te “druppelen” hebben we je laten castreren, waarna je nog liever werd.

Je was een echte pater familias, alle andere katten hadden respect voor je en je hield van ze allemaal. De hele dag hoorden we je spinnen, zelfs al lag je voor in de kamer en zaten wij achter in de kamer, je geruststellende motortje was altijd te horen. Net als je snurken overigens, wat toch iets minder was. We moesten je dan echt wakker maken, wilde je stoppen. Wat heb je ook veel bij ons gelegen, op ons, naast ons, tussen ons in. Lekker warm en vertrouwd.

Op enige moment kreeg je een verstopping en kon je niet meer plassen, wat een ellende. Gauw naar de dierenarts en daar werd vastgesteld dat je blaasgruis had, dus moest je op dieet. Geen probleem, je vond het best, maar af en toe stiekem snoepen van “verboden vruchten” vond je wel lekker. Twee jaar geleden moest je voor een tandrenovatie naar de dierenarts en bij het bloedonderzoek ontdekten ze dat je chronisch nierfalen had. Onze wereld stortte een beetje in. Je werd aan een infuus gelegd en bent toen enkele dagen in de kliniek gebleven, waar je de harten van de dierenartsen en de assistentes stal. Je voer moest veranderd worden en daar was je niet blij mee. Je vond het gewoon niet lekker, dus werd het voor ons een uitdaging om renal voer voor je te vinden wat je wel lekker vond en dat lukte. Afgelopen februari, bij een routine check, waren je nierwaarden zo goed dat het leek of je niet ziek was.

In september merkten we dat je minder begon te eten en gewicht begon te verliezen en we vreesden het ergste. Dinsdag 20 oktober toch maar naar de dierenarts om alles na te laten kijken en als snel werd onze grote angst bevestigd. Je nierwaarden waren ronduit slecht. De laatste fase van je chronische nierfalen was ingegaan. Maar, in overleg met de dierenarts, wilden we je toch nog een kans geven en bleef je in de kliniek waar ze nog een keer je nieren gingen spoelen. Donderdag bleek dat dit niet veel geholpen had en ben je weer mee naar huis gegaan, in de hoop dat we nog een paar weekjes van je gezelschap konden genieten. Het heeft niet mogen baten, je ging zienderogen achteruit en had ook plasongelukjes. Je werd apathisch en sliep alleen nog maar. Het ergste was dat we dachten dat je pijn had en dat mag natuurlijk niet. Je hoeft niet te lijden. Vanochtend dus de moeilijke beslissing genomen om afscheid van je te nemen. Je hebt je dapper gedragen, mijn grote vriend, en bent vredig ingeslapen. Wat zullen we je missen!!!

Rust zacht, grote lieve vriend!!

Dierenartsen en assistentes van de Dierenartsenpraktijk Sint-Oedenrode: heel erg bedankt voor jullie goede zorgen voor Bangles.

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.