Geboortedatum: 10 mei 2004
Overleden: 20 februari 2021
Geslacht: kater, gecastreerd
Kleur: red smoke

In de nacht van 19 op 20 februari 2021 hebben we “ons manneke” in moeten laten slapen…
We zaten een film te kijken en ineens ziet Rob dat Banjer, die achter de tv lag, heel raar begon te doen. Hij pakte hem op en we zagen het meteen: een epileptische aanval. Dit had hij nog nooit gehad. We zagen ook dat het dusdanig was, dat we ons op een afscheid moesten voorbereiden. We hebben hem comfortabel op tafel gelegd en meteen de dierenarts gebeld met de vraag om te komen. We wilden niet met hem naar de praktijk rijden.
Tegen de tijd dat de dierenarts hier was, zo’n 20 minuten laten, had Banjer al diverse aanvallen gehad. Er was maar een uitkomst mogelijk, hem verlossen uit dit lijden. Om half een is hij ingeslapen. Mijn ventje, mijn manneke…. wat doet dit zeer en wat gaan we je missen! Bedankt voor alle mooie jaren die je ons gegeven hebt!

Op 10 mei 2004 kwam hij als eerste van het tweede nest van Jessie ter wereld, een red smoke katertje. Eigenlijk was ik meteen verliefd op “mijn manneke”, omdat ik altijd al een “rooie” wilde, maar… hij was niet voorbestemd om te blijven, dus moest ik die gedachte weer snel van me afzetten. Niet lang daarna moesten we hem bijna afgeven, want hij kreeg een longontsteking. Rob heeft dag en nacht bij hem gewaakt en hem om de paar uur een klein beetje voer gegeven. Na een paar dagen zagen we dat het beter met hem ging.

Hij was me er meteen al eentje, een moeilijke eter, vooral toen hij in het begin vast voer kreeg. Hij smeerde zichzelf helemaal onder en wij konden vervolgens weer aan het poetsen.

Toen de kittens vier weken waren hebben we foto’s gemaakt voor “Kitten te koop”. Toen mijn moeder de foto’s zag merkte ze op dat Banjer zijn ene oogje wat lager stond dan zijn andere, iets wat ons nog niet was opgevallen. We gingen hem daarom eens wat aandachtiger bekijken en zagen nog iets, een scheef bekkie. Geen wonder dat hij zo slecht kon eten. Tja en wat is dan de logische conclusie: je kunt een katje met een handicapje toch niet verkopen, vooral niet als het toch al een zo graag gewilde “rooie” is, waarvan je nog niet goed weet hoe je manlief moet overtuigen dat je die niet kwijt wilt. Dus de argumenten waren er nu in overvloed: Banjer blijft bij ons.

Toen Britney beviel was Banjer de eerste die op kraamvisite ging. Als Britney even bij haar kleintjes wegging, ging Banjer met de kittens spelen, op zijn manier en langzaam maar zeker zagen we dat hij zich anders ontwikkelde dan zijn nestgenoten. Hij bleef letterlijk achter in zijn ontwikkeling, dus onze keus om hem te houden was goed.

Buiten spelen dat was in het begin echt lachen. Banjer was niet echt bang, maar juist heel lief… hij bewonderde de vlinders, bekeek ze van rechts en links, maar deed ze verder geen kwaad. Maar vloog de vlinder weg, dan stoof hij naar binnen, helemaal onder de indruk. Het duurde dan ook niet lang of wij verwelkomde hem dan met “zit er een vlieg te poepen?”, want dat werd het grapje hier als hij zich zo gedroeg.

Hij is uitgegroeid tot een grote stoere kater met het verstandelijk vermogen van een kitten van een half jaar. Er zat geen kwaad in hem, maar je moest hem hem niet kammen, want dat vond hij niet leuk. Hij rolde zich dan helemaal op een bolletje en kon dan behoorlijk klagen. Maar met wat geduld en rustig toespreken, lukte het dan uiteindelijk wel om het te kammen, zeker naarmate hij ouder werd en hij besefte dat we het goed met hem voor hadden.

De laatste paar jaar begon hij af te vallen en werd er geconstateerd dat zijn schildklier achteruit begon te gaan, maar hij hoefde er niet voor aan de medicatie omdat de waarden net onder de grens lagen. Ook zijn nieren begonnen achteruit te gaan en daarvoor waren we net gestart met medicatie en we merken dat dit aansloeg.

Hij was ook altijd ons “krolse poezen detector”. Nooit dekkater geweest, al op jonge leeftijd gecastreerd, maar als er een poes krols was, dan was meneer van de partij… hij moest dan van ons op zijn vaste plekje op de bank gaan liggen, wat hij ook wel deed, maar met tegenzin. Ook gisteren had hij Leia nog lastig gevallen die beginnend krols is. Hij was dan misschien oud, maar er zat nog heel veel pit in hem.

Nu hebben we alleen maar de mooie herinneringen aan hem:
– zijn eigen manier van Welterusten zeggen door gedurende 5 minuten te “blaten” als ze in hun kattenkamer gezet werden voor de nacht.
– zijn schrikken om iets van niets door met vier poten tegelijk in de lucht te springen.
– zijn blaten van “waar ben ik/zijn jullie?” na het ontwaken uit een diepe slaap.
– zijn kalkoen geluiden als hij zachtvoer zat te eten, wat hij de bijnaam “onze huiskalkoen” opleverde.
– zijn liefde voor koffiemelkcupjes… oh, wat een traktatie als hij die mocht uitlikken.
– zijn “ik weet dat jullie slagroom hebben” geblaat…. hij rook het op afstand.
– zijn lieve karakter en de vriendschap die hij met iedereen had, kat en mens.

We zullen je nooit vergeten!! Rust zacht, lief manneke.

We willen Dierenartsenpraktijk De Meierij bedanken voor hun goede zorgen en bereidwilligheid om Banjer thuis, in zijn eigen omgeving, te laten inslapen.

2004

 
  

2005

2006

 

2007

2008

2011

2013

2014

2015

2016

2017

 

2018

2019

2020

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.