Wat een rotdag. Nadat Quincy (onze Maltezer) een paar daagjes ziek was, gingen we vanmiddag naar de dierenarts. Gezien haar leeftijd (15,5 jaar) met het idee dat het misschien weleens het laatste tochtje zou kunnen zijn. Nog voordat we aan de beurt waren, begon ze ineens raar te blaffen en zat ze raar in haar mandje (helemaal achterovergeleund), dus hebben we haar er gauw uit gehaald, maar…. ze was al erg slap. We zijn meteen een spreekkamer ingeleid en een dierenarts werd geroepen, maar het was al te laat. Reanimeren had geen zin meer. Gezien haar leeftijd hebben we er vrede mee, maar het doet toch pijn… en het gemis zal nog wel een tijdje duren.

Quincy was al bij Rob voordat we elkaar kenden, maar het was liefde op het eerste gezicht toen ik haar zag. Wat een poepie. Dikke vriendjes met Demi, maar de katten lieten haar koud. Een van de eerste keren dat ze hier was, het was in de herfst van 1999, wist ze zich los te rukken met haar lijn om achter een paar eendjes in het park aan te jagen. Gelukkig kon ik nog op tijd de lijn pakken, want ze sprong zo in de vijver en met de lijn konden we haar eruit vissen.

Toen Demi stierf had ze het in het begin moeilijk. Ze bleef op de rand van het mandje liggen, ruimte bewarend voor Demi en wilde niet eten. Met veel geduld en liefde en een nieuw kussen in de mand werd dat langzaam beter. Helaas ging, met haar leeftijd, haar gezondheid achteruit. Ze kreeg behoorlijk last van haar gewrichten en rug, wat we enigszins konden verlichten met glucosamine een omega 6.

Het laatste jaar had ze het ook vaak koud, tenslotte werd haar vachtje door haar leeftijd ook wat dunner, dus heb ik eerst een truitje gebreid en later hebben we een truitje en een jurkje gekocht (voor als we op bezoek gingen). Ook nog een supergroot, fluffy nieuw kussen voor haar, waar ze helemaal in weg zonk, dus zo kon ze haar oude dag wel slijten. Helaas waren er ook wat mindere dingentjes… ongelukjes, ze plaste af en toe binnen en vond het een lust om af en toe haar drolletjes over de grond uit te smeren. Rob was daar iets minder van gecharmeerd, mopperde een keer tegen haar en ruimde alles weer netjes op. Ondanks die negatieve puntjes bleef ze onze harten stelen en moeten we haar nu gaan missen.

Rust zacht lieve Quincy, ga maar weer lekker bij Demi in een knus mandje liggen.