Leia’s nest: zaterdag 15 mei 2021
We voelen ons de koning te rijk, dat we eindelijk kunnen vertellen dat onze drama-queen Cherished Leia op date is geweest bij Wabisabi’s Liciano. En met succes, want ze is zwanger van, voorzover zichtbaar, drie kittens. Als alles goed verloopt mogen we deze kleintjes rond 15 juni verwelkomen.

Leia’s nest: vrijdag 18 juni 2021, Geboorte
Om 3.15 uur sprint Leia op bed en begint zich even later extreem te wassen. Ik kijk, maar er is niets te zien. Een half uur later springt ze blèrend op bed en zien we dat ze bloedverlies heeft. Tijd om naar beneden te gaan. De bevalling komt op gang, maar als er om acht uur alleen een vlies zichtbaar is en er geen echte uitdrijvingsweeën zijn, bellen we de dierenartsenpraktijk (DAP). Op dat moment is er nog geen arts beschikbaar, dus vragen we om teruggebeld te worden. Tien minuten later zien we ineens een pootje in het vlies, maar nog steeds zijn er geen echte persweeën. We maken ons nu toch echt zorgen en bellen opnieuw naar de DAP, dit keer met een spoedmelding. Het blijkt dat er hier in Sint-Oedenrode al een spoedoperatie gaande is, dus worden we aangekondigd bij de locatie in Schijndel, waar we snel naar toe rijden.
Daar aangekomen, staat Bram ons al op te wachten. Hij onderzoekt Leia en constateert dat ze absoluut geen ontsluiting heeft, dus wordt het een keizersnede.
In Schijndel hebben ze helaas geen mogelijkheid om door een raam de operatie te volgen en vanwege corona mogen we er niet bij zijn. Het lange wachten begint.
Tegen half elf komt Bram naar ons toe met de mededeling dat het achter de rug is en dat er drie levende kittens zijn. Samen gaan we naar de recovery ruimte, waar Leia met haar kittens in een plastic box ligt. Al snel valt mij op dat het ene kleintje geen goede ademhaling heeft en na overleg met Bram wordt dit aan de zuurstof gelegd. Ook maken we ons wel wat zorgen om Leia, die zich gedraagt of ze aan het hallucineren is. Voor de narcose is ketamine gebruikt en daar is geen tegenmiddel voor. Dit moet dus uitwerken en bij de ene of de andere poes gaat dit sneller of langzamer. Al na een tijdje zien we dat het bij Leia lang gaat duren. Ook is haar temperatuur erg hoog. Dit kan natuurlijk ook veroorzaakt worden door de warmte in de ruimte en van de warmtelamp. We worden naar een andere ruimte gebracht. De kittens leggen we in de mand met een warmtelamp erboven en Leia blijft in de box. De ruimte heeft airco en na enige tijd begint haar temperatuur dan ook te dalen.
Om 13.15 uur besluiten we dat het tijd is om naar huis te gaan. Leia is nog altijd afwezig, maar ja, dat moet toch met de tijd beter worden en het kitten is iets aangesterkt en ademt beter.
Thuis gekomen echter, zien we al dat het kitten alweer slechter ademt, maar we blijven ons best voor haar doen.
De andere twee kleintjes zijn onrustig en hebben honger, dus geven we ze een flesje en hopen we dat Leia snel opknapt en zelf voor ze kan gaan zorgen.
Later in de middag zien we dat Leia aan het opknappen is en in de zorgmodus komt. Ze begint Noxy van top tot teen te poetsen en ze gaat op zoek naar haar kittens. Die mogen vanaf nu bij haar liggen. We hadden ze apart gehouden, omdat we bang waren dat Leia op ze zou gaan liggen.
Ze begint ze meteen te wassen en de kittens zoeken een tepel. Omdat Leia daar nog wat onrustig over is, geven we ze eerst nog even een flesje om er zeker van te zijn dat ze in ieder geval genoeg binnen hebben gekregen. Daarna wordt alles rustiger. Leia begint te ontspannen en laat de kittens naar haar tepels zoeken en laat ze ook drinken. Het “kleine ding” echter, is te zwak om te drinken. We laten haar wel bij Leia liggen, ze mag weten dat ze drie kittens heeft, ook al zal dit kleintje niet uitgroeien tot een mooie grote poes, tenzij er nog een wonder gebeurd.
Later op de avond overlijdt de kleine gup…. zo jammer, het was echt een mooi poesje.
We hebben de nacht, bij toerbeurt, bij Leia doorgebracht en alles is goed verlopen.
We voelen ons de koning te rijk met twee gezonde kittens: een poesje (Opal) en een katertje (Onyx). Beide kittens zijn al voorzien van een gouden mandje. Onyx gaat straks bij zijn neefje Noxy wonen.
Onze dank gaat wederom uit naar de Dierenartsenpraktijk De Meierij, locatie Schijndel, voor de goede zorg, niet alleen voor Leia en de kittens, maar ook voor ons (koffie, water, aandacht). 🙂

Leia’s nest: Week 1, vrijdag 25 juni 2021
Het gaat heel goed met Leia, Onyx en Opal. In de eerste dagen na de bevalling wisselt Leia haar stemming nog wel een beetje. Soms gewoon heel rustig, lekker bij haar kittens liggen en dan ineens wil ze de ren uit en gaat ze onder in de kittenkrabton liggen. Ze inspecteert deze en niet veel later horen we een geblèr als ze Onyx in zijn nekvel pakt en hem meeneemt naar de krabton. We leggen Onyx weer terug in de doos, Leia gaat mee en ze blijft weer rustig in de doos liggen.
Alleen die bandjes… dat vindt Leia toch maar niks, misschien vindt ze de kleur niet zo. Dus nadat ze die van Onyx kapot getrokken heeft, laten we die maar weg. Och, met twee kittens kan dat ook best. Eigenlijk hoeven ze ook helemaal geen bandje, tenslotte hebben we een poesje en een katertje dus altijd te herkennen. Maar… op de foto’s is het wel heel moeilijk te zien met wie je te maken hebt, dus laten we het bandje van Opal toch zitten… zolang Leia dat nog toelaat.
We zijn wel verbaast als we na vijf dagen zien dat Onyx zijn ene oogje al open gaat. Best wel snel, maar wat een leuk gezicht. Twee dagen later zijn alle vier de oogjes open en kijken ze de wijde wereld in.
Uiteraard beginnen we ook weer met de banksessies. Het blijft zo leuk om dat te doen. Alleen is Leia wel wat waaks de eerste keer, maar vanaf de tweede keer is ze helemaal ontspannen.
Verder groeien ze als kool en heeft Onyx halverwege de week zijn geboortegewicht verdubbeld.
We zien wel dat Onyx een “zwemmertje” is, dus na wat speurwerk op het internet vervangen we de sloop door een fleecedekentje, zodat zijn pootjes minder wegglijden en beginnen we voorzichtig met het doen van oefeningen. Na wat ik gelezen heb, kan dit het gevolg zijn van het snelle groeien van hem. Het is ook niet zo ernstig, dus hoeven we de pootje niet te laten tapen. We kijken het even aan of hij de komende week vooruitgang boekt.

Leia’s nest: Week 2, vrijdag 2 juli 2021
Bankhangen is en blijft een geweldige manier om met mama en de kids te genieten en ze te laten wennen aan ons en de andere katten. In het begin is Leia wel wat nerveus, ze ziet overal onraad, dus moeten we haar geruststellen dat er niets aan de hand is en dat haar kittens veilig zijn. De kittens wennen meteen ook aan ons, we pakken ze op en knuffelen met ze. Onyx krijgt ook meteen zijn oefeningen voor zijn pootjes en gedurende de week voelen we dat hij meer spierkracht krijgt. Ook zien we dat hij zijn pootjes al iets beter onder zijn lijf trekt. Het gaat dus de goede kant op. Opal ontwikkelt zich tot een prachtig mooi moppie. Je kunt het nu al zien. Onyx wordt ook mooi, maar op een andere manier.
Verder zijn ze eigenlijk alleen maar bezig met zich vet te mesten. Ze drinken, ze plassen, ze poepen en ze slapen, terwijl je ze iedere dag groter ziet worden. Veel beweging zit er niet in. Als we dat vergelijken met Noxy, dan is het maar een stel luiaards. Als ze zo doorgaan, zijn ze straks te zwaar voor hun kleine pootjes… 😉
Leia is zo toegewijd… ze wijkt bijna niet van hun zijden. Soms gaat ze even naar boven, naar de kattenbak, want die in de ren staat gebruikt ze alleen om te plassen. De rest kan absoluut niet beneden… 🙂 Zodra Leia ook maar een kik van een van de kleintjes hoort, is ze weer snel beneden en gaat ze weer in een boog over hen heen staan om ze te beschermen.

Leia’s nest: Week 3, vrijdag 9 juli 2021
De oefeningen van Onyx werpen hun vruchten af. Hij begint steeds meer kracht in zijn pootjes te krijgen, trekt ze goed onder zijn buik en gaat al goed stappen. Zoals we al verwachtten is het een milde vorm… 🙂
Dat we Onyx en Opal regelmatig luiaards noemen, hebben ze zich aangetrokken… ze willen maar al te graag bewijzen dat ze weldegelijk kunnen stappen en beginnen hun kunsten in de doos en tijdens het bankhangen ten toon te spreiden… zo mooi om te zien!! Je krijgt er gewoon goede zin van.
Ze vinden het ook leuk als we ze bij ons op schoot zetten, vooral Onyx houdt ervan. Hij begint al voorzichtig te spelen.. Opal doet dit iets minder, maar vindt het daarentegen weer heerlijk om geaaid te worden.
En dat allemaal terwijl ze groeien als kool. We merken wel dat Onyx voor gaat lopen op zijn zusje, dus houden we dat goed in de gaten. Niet dat er een reden is om ons zorgen te maken, want ook het gewicht van Opal gaat goed vooruit.
Tussen het stappen door, liggen Leia en haar kindjes heerlijk samen te tutten en te slapen. Leia is zo’n supermoedertje, dat haar kindjes haar af en toe toeroepen: “Nee, mama, ik wil niet weer gewassen worden… ik ben al schoon.” Ze bewijzen dit ook nog door zichzelf te gaan wassen.

Leia’s nest: Week 4, vrijdag 16 juli 2021
Op zaterdag komt het nieuwe personeel van Opal op bezoek. Wat genieten van hun kleine meisje dat heerlijk bij hun op schoot komt kroelen.
Op zondag hebben we eindelijk tijd om de doos uit de ren te halen en deze anders in te delen. Krabpaaltjes erin en oh, wat vinden ze het leuk. Ze gaan meteen hun nieuwe domein ontdekken. Nu zien we pas goed dat onze fysiotherapie bij Onxy geholpen heeft. Alleen als hij moe wordt, zakken zijn pootjes nog een beetje weg, maar dat komt wel goed.
Als Leia haar portie zachtvoer krijgt, is het Onyx die er lekker van gaat smikkelen… het boefje.
De bank wordt nu toch echt te klein voor Onyx en Opal. Ze kunnen er alleen maar drie stappen vooruit en drie stappen achteruit. Ze zijn ook zo snel dat je bang bent dat ze ineens van de bank af lopen. Niet dat ze dan ver kunnen vallen, maar leuk is dat niet. Dus verhuizen we de kroelsessies naar de tafel. Tegenover elkaar en de kittens er tussen in. Onze armen zorgen voor een obstakel, zodat ze niet over de rand heen lopen. Oh, wat is dat leuk. En de kleintjes zijn echt los. Foto’s en filmpjes maken is bijna niet mogelijk, omdat je ze in de gaten moet houden. Vooral voor mij is het een opgave om de kleintjes tegen te houden… mijn armen zijn zo kort! Als Rob de ren aan het schoonmaken is, zet hij mij met het grut op tafel… uhm… het enige wat ik kan doen is een zo groot mogelijk gebied maken en ze daar proberen in te houden… hihihi… natuurlijk weten we wel dat er meer oplossingen zijn, maar dit is gewoon te gezellig om het op een andere manier te doen… 🙂

Leia’s nest: Week 5, vrijdag 23 juli 2021
Inmiddels is ook de tijd aangebroken om ze vast voer te gaan aanbieden. Opal heeft al snel door dat babycat zachtvoer lekker smaakt, dus die smikkelt er al snel op los. Onyx vindt dat spul maar niets, dus hapt hij heerlijk in de tartaar. Dat wil zeggen… hij eet het niet zelf uit het bakje, maar likt het wel van je hand.
Dit betekent ook dat ze vanaf nu na ieder slaapje en iedere maaltijd op het kittenbakje gezet worden in de hoop snel iets te zien. En ja hoor, niet lang erna zijn de plasjes en drolletjes een feit.
Toch is het niet zo dat Onyx geen zachtvoer lust. Zodra hij de kans krijgt steelt hij het zachtvoer van mama… geen babycat, maar iets anders. Och, voor een keer mag dat wel. Daarnaast vindt Onyx ook de weg naar de babycat brokjes en zit hij die lekker te kraken.
Omdat ze intussen als aapjes in de deur van de ren hangen, wordt het deurtje open gezet en duurt het niet lang of ze spurten door het huis, met Leia in hun kielzog, omdat die het helemaal niets vindt. Mooi om te zien en te horen hoe ze bezorgd van de een naar de ander loopt en tegen ze aan het babbelen is.
Het feit dat ze niet altijd uit de ren mogen is ook zo’n dingetje, want ze willen zo graag. Opal heeft al snel door dat ze op de kattenbak kan klimmen en niet veel later vindt ze de weg naar mijn stoel. Daar afspringen vindt ze toch nog te eng, dus gaat ze lekker met mama op mijn stoel liggen rotzooien. Onyx heeft nog niet door hoe hij op de kattenbak moet komen, maar dat zal wel niet zo lang duren, nu hij ziet hoe zijn zus dit doet.

Leia’s nest: Week 6, vrijdag 30 juli 2021
Na de eerste ontsnappoging van Opal, is er geen houden meer aan, dus laten we de kleintjes maar rondlopen. Ze vinden het prachtig. Ze rollebollen door de kamer en hebben al gauw hun favoriete slaapplaatjes gevonden, alhoewel ze eigenlijk overal in slaap sukkelen. Opal is wel een haantje – of beter gezegd – kippetje de voortste. Ze is veel ondernemender dan Onyx. Ook hij speelt volop, maar is geen avonturier. Op enig moment zijn we Opal kwijt, dat wil zeggen, we zien haar nergens: niet onder de kast, niet onder de bank, niet in de ren, niet in de mandjes onder het tafeltje…. Het is ons echt een raadsel waar het dametje zich verstopt heeft. Tot Rob gewoon op ooghoogte rondkijkt en….. Opal doodgewoon in het huisje van de krabpaal ligt, hem triomfantelijk aanstarend. Dit hebben we nog nooit meegemaakt, dat een kitten al op deze leeftijd in de krabpaal is geklommen. Eruit komen is wel een dingetje en vertrouwen we haar nog niet toe, dus zet Rob haar zelf op de grond. Nog dezelfde dag zit ze halverwege de trap naar boven en klautert ze, onder toezicht van Rob, helemaal naar boven en gaat ze op onderzoek uit in de kattenkamer, de overloop en de badkamer. En waar is Onyx in de tussentijd… die is lui… hij heeft lekker gespeeld en ligt een dutje te doen op het krabspeeltje.
Onyx is een moeilijke eter… hij lust geen enkel zachtvoer wat je hem voorzet. We hebben van alles geprobeerd, maar hij ruikt eraan en gaat meteen in zijn achteruit, zo ver mogelijk weg van dat voer. We zien wel dat hij goed brokjes eet en nog bij mama tuttert. Hij groeit ook goed, dus maken we ons geen zorgen. Hij is gewoon een echt brokkenkind.

Leia’s nest: Week 7, vrijdag 6 augustus 2021
Ze zijn het inmiddels gewend. Zodra ik ’s morgens beneden kom, zet ik eerst mijn laptop aan en tijdens het opstarten laat ik de kittens en Leia uit de ren. Zo mooi om te zien… ze zitten alledrie al klaar bij het deurtje, geduldig wachtend tot het open is en dan… rennen!! Het zijn net kleine Duracell konijntjes die door je huis heen vliegen, met Leia in hun kielzog, want die speelt net zo hard mee. Onyx is inmiddels helemaal van het zachtvoer af… hij eet alleen brokken en slurpt nog wat slagroom bij mama. We hoeven ons daar geen zorgen om te maken, want zijn gewicht laat ons weten dat hij niets tekort komt. Opal vindt haar zachtvoer hapje wel lekker en ook de variatie daarin… soms dit merk, dan dat smaakje… zolang de brokjes niet te groot zijn is het goed. Te grote brokken, nee, daar is ze niet gek op. Tenslotte is ze lid van de “familie lik”… die happen niet, nee, die likken alleen hun voer op. Haar moeder, oma, overgrootmoeder en betovergrootmoeder zijn/waren ook lid van de betreffende familie. En wat Opal ook leuk vindt, is mee-eten met haar betovergrootmoeder Tess. En Tess… die geniet er op haar beurt van. Zo kan ze lekker even een knuffel geven aan Opal en haar een beetje wassen. Oh, wat zou ze dat graag vaker willen doen, maar ja… haar leeftijd en gezondheid beperken haar in haar wil om te zorgen. Wat zijn we blij dat we het stelen en zorgen van Tess nog op foto hebben kunnen vastleggen, net voordat we afscheid van haar moesten nemen.
Ze hebben een nieuwe relaxplek ontdekt. De grote krabpaal. Het mandje, het plateautje, de gootjes en het huisje zijn enorm in trek. Ze liggen er uren met zijn drietjes te slapen en als ze dan wakker zijn, kunnen ze lekker op de krabpaal keten of…. je hoort ineens een “plof”, omdat er eentje van bovenaf op de grond springt en meteen wegrent. Je zou toch zeggen dat dat pijn moet doen, maar hun gedrag is er niet naar. Het doet je wel beseffen wat ze allemaal bijgeleerd hebben in een paar weken tijd… toen hadden ze nog hoogtevrees.
Ook zijn ze inmiddels buiten geweest. Eerst Onyx, die had al snel door hoe hij door de horlamellen de tuin in kon glippen. Opal deed er een paar dagen langer over voordat ze het door had, maar inmiddels weet zij ook zonder aarzelen buiten te komen. Als het mooie weer maar eens door wil zetten, dan kunnen ze tuin ook helemaal gaan ontdekken.

Leia’s nest: Week 8, vrijdag 13 augustus 2021
Als ik ’s morgens beneden kom is het iedere keer weer een feestje. Ik zeg “goedemorgen” tegen Leia, Onyx en Opal, zet mijn laptop aan en terwijl die opstart loop ik naar de ren. De bovenkant wordt opgeritst en je ziet ze al in de startblokken plaatsnemen. Ik loop naar de voorkant, rits de rest van de bovenkant open (de ren is dusdanig groot dat het me niet lukt om deze in één keer open te ritsen) en Leia springt er al via de kattenbak uit terwijl de twee bengels klaar zitten voor het deurtje. Als ik mijn hand naar de rits van het deurtje beweeg, beginnen ze al ongeduldig te worden en zodra het deurtje open is…. zoef, weg zijn ze… net of ze een startschot voor de Formule 1 hebben gehoord. En dan begint het… ze hebben zich de hele nacht rustig moeten gedragen, dus alle energie komt er nu uit. Dat rennen heeft ze wel een nieuwe bijnaam gegeven… het klinkt als… galopperende paardjes… kopperdekloppperdeklopperdeklop. Al heb je nog zo’n rothumeur, dit geluid in combinatie met die witte bollen die door het huis vliegen, zorgt er ervoor dat je binnen de korste keren goede zin hebt. Als ze, vaak ook nog met Leia in hun kielzog, een tijd hebben rondgerend, zoeken ze de grote krabpaal op en klieren daar nog wat met elkaar. Als mam er dan ook nog bij komt liggen met een volle melkbar, dan weet je het wel. Het lurken en spinnen begint en niet veel later zie je dat ze ieder een goot opzoeken of lekker bij elkaar kruipen. Het wordt weer stil in de kamer… voor zolang het duurt.

Leia’s nest: Week 9, vrijdag 20 augustus 2021
Opal was al eens boven geweest, maar Onyx had er absoluut geen behoefte aan om naar boven te gaan… tot deze week. Ineens ontdekt hij de trap en is in een mum van tijd boven, op avontuur om te zien wat daar allemaal te ontdekken is. In navolging op Opal haar avontuur is het ook nu weer Luna die hem wegwijs maakt.
Tja, nu zijn ze allebei boven geweest en zien we dat traplopen geen enkel probleem meer voor ze is. Dit betekent weer een nieuwe fase in het leven van de kittens. De ren gaat de kamer uit en ze mogen de hele dag door het huis rennen. De kattenbak blijft nog wel even staan. ’s Nachts gaan ze met de andere katten mee naar boven, naar de kattenkamer. Ze mogen dan samen met Leia in de bench slapen. Waarom in een bench? Dat is de enige manier om ze kittenvoer te kunnen geven. Zouden we ze los in de kattenkamer laten lopen, met kittenvoer open en bloot in kamer, dan kunnen ze het wel vergeten dat ze ook maar een brokje kunnen eten. Er zijn dan teveel kapers op de kust die van die lekkere brokjes willen snoepen, wat niet goed is voor die kapers.
Nadeel van deze nieuwe fase is…. het is zo stil ’s morgens in huis…. geen heerlijk kattenspel meer en geen trippelende kattenpootjes…. zucht… even wennen weer.
Donderdag is het een spannende dag voor Onyx en Opal. Ze mogen voor hun eerste enting en chip naar de Dierenartsenpraktijk De Meierij, naar onze vaste dierenarts Saskia. Die is zeer gecharmeerd van deze bolletjes en keurt ze weer helemaal goed. Ze doen het fantastisch, alhoewel Opal bijna uit Saskia haar handen springt als de chip wordt gezet. Ze geeft geen kik, maar het sprongetje zegt genoeg. De enting daarentegen vindt ze geen probleem. Onyx gedraagt zich als een stoere vent en ondergaat alles heel rustig.
Als we thuis komen programmeert Rob ze in de voederautomaten. Binnen no time hebben ze door dat ze daar nu ook uit kunnen eten. Dus snoepen ze af en toe van die lekkere Brits Korthaar brokken.

Leia’s nest: Week 10, vrijdag 27 augustus 2021
Onze kroelsessies beginnen hun vruchten af te werpen. Opal springt regelmatig op de bank en gaat dan uitgebreid met Rob zitten “vrijen”. Ze strijkt haar hele lijfje langs hem, met haar staartje vrolijk zwiepend in de hoogte. Wat een enorm kroelkippetje wordt dit. Onyx doet dit veel minder, maar ja, hij is dan ook een stoere vent die zijn affectie minder toont. Pak je hem echter op, dan blijft hij heerlijk in je armen liggen en geniet hij met zijn oogjes dicht van je gekriebel…. hoezo, stoere vent… 🙂
Opal heeft inmiddels ook door wanneer er zachtvoer voor haar geprepareerd wordt. Op het moment dat Rob naar het aanrecht loopt, op de tijden dat ze eten krijgt, loopt ze op hem af en begint ze rond zijn voeten te strijken en tegen hem te babbelen. Wat is het toch een heerlijk “kind”… 🙂
Wat ook zo mooi en vertederend is… als de kittens bij Leia liggen te tutten. Je hoort het gesmak en ze spinnen zo hard dat je er gewoon om moet lachen. Het is alleen zo jammer dat dit altijd op een plek gebeurt waar je het niet kunt filmen! Maar we blijven het in de gaten houden, want dit zou wel een heel mooie herinnering zijn.
Een of allebei de kittens zijn volop bezig met zwemlessen. In de kattenkamer staat een grote waterfontein met twee cascades erin. Het is nu al meerdere keren voorgevallen dat Rob ’s morgens in de kattenkamer kwam en dat alles kleddernat was, omdat een van de cascades zodanig was omgevallen dat het water langzaam maar zeker het kamertje kon instromen. Het valt gewoon op dat dit alleen gebeurt als de kittens los in de kattenkamer lopen en anders niet, dus moeten ze bezig zijn met zwemlessen… het kan gewoon niet anders. Helaas hebben we nog geen kletsnat kitten gevonden om onze theorie te bevestigen. Wel heel vervelend voor Rob, die het telkens moet opdweilen. We hopen de dader nog te vinden.

Leia’s nest: Week 11, vrijdag 3 september 2021
Het is gelukt! We hebben de tut-sessie kunnen filmen. Het gespin en getut is zo mooi… wat een leuke herinnering. Al ben je nog zo verdrietig of chagrijnig dit brengt een glimlach op je gezicht!
We hebben inmiddels ook onze zwemmer betrapt: Onyx! Wat erger is, hij is ook zwemles aan het geven aan Opal, maar dan beneden in de fontein en natuurlijk doet hij het eerst voor. Soms wil je ze echt achter het behang plakken… de stuiterballen.
Ik heb al eerder geschreven dat Onyx een echt brokkenkind is. Hij trekt letterlijk zijn neus op voor alles wat niet hard is en loop er in zijn achteruit snel vandoor. Tot… jawel… deze week. Ineens meldt hij zich bij het bakje van Opal en gaat heerlijk mee zitten eten. Onze mond valt open als we het zien. Hij zit heerlijk te smikkelen. Een vergissing misschien? Maar nee hoor… ook de dagen erna, als hij een eigen bakje krijgt, zit hij heerlijk te eten en natuurlijk van bakje ruilen met Opal, want dat is toch veel lekkerder. Opal speelt dat spel gewoon mee en gaat dan verder eten in het bakje van Onyx. Het maakt nu ook niet meer uit wat je hem voorzet, hij lust alles. Och, zo zie je maar weer… geef ze de tijd en het komt allemaal goed.

Leia’s nest: Week 12, vrijdag 10 september 2021
Naarmate het punt van vertrek nadert en de kittens opgaan in de groep katten, wordt het ook steeds moeilijker om iets over ze te schrijven, want alles is zo ongeveer al aan de orde geweest… 🙂
Maar deze week is natuurlijk toch een bijzondere, omdat de tweede enting en dus ook tweede APK-keuring in de agenda staat.
Op weg naar de “onder-de-staart-kijk-mevrouw” is het heel stil in het mandje. Ik zou bijna denken dat ik het mandje zonder kittens mee heb genomen… wat mis ik de gezellige zangsessie met Noxy, dus babbel ik zelf maar wat tegen ze, zodat ze weten wat er staat te gebeuren.
Bij Saskia op tafel gaat het mandje open en ze blijven beiden, zeer geïntrigeerd zitten kijken. Geen haast om het mandje uit te komen. Opal trilt een beetje, zo spannend vindt ze het. Arm kind… blijkbaar herinnert ze zich die nare ervaring nog met het zetten van de chip. Saskia is superlief voor haar en onderzoekt haar grondig, waarna ze haar twee enting krijgt. Ze geeft geen kik.
Als Onyx aan de beurt is en Saskia nog een keer checkt of zijn balletjes goed zijn ingedaald, kijk hij haar aan met een blik van: “Je hoeft dat onder de staart kijken niet letterlijk te nemen…. met mijn balletjes zit het wel goed!” Ook hij krijgt zijn tweede enting en alle vinkjes dat alles goed is worden weer in het paspoorten gezet. Goedgekeurd met de complimenten van Saskia.
Tja, nog een weekje genieten van deze twee heerlijke kittens samen. want Onyx verhuist met dertien weken en Opal blijft nog een paar weekjes langer.
Over de inhoud van hun verhuiskoffertje hebben ze al goed nagedacht… met het verzamelen en inpakken helpen we ze graag… 🙂

Leia’s nest: Week 13, vrijdag 17 september 2021
Tja en dan zijn de 13 weken voorbij en kunnen we terugkijken op een prachtige tijd met deze twee bengels. Onyx verhuist zaterdag de 18e en Opal blijft nog een paar weekjes, zodat haar nieuwe personeel eerst kan genieten van een welverdiende vakantie.
De voorbereidingen voor het vertrek van Onyx verlopen voorspoedig. Heerlijk toch als het kind zijn wensen voor een gevuld “koffertje” al heeft aangegeven. Omdat Monique had gevraagd of ik een keer een opbergmandje voor de kattenspeeltjes wilde haken, heb ik met Onyx overlegd of dit een goed plan was om dit in zijn koffertje te stoppen. Daar was hij het meteen mee eens, zeker toen hij de foto zag hoe het zou worden. Dus ik aan de haak en hij inspecteren en goedkeuren. De andere spulletjes zijn ook snel bij elkaar gezocht en zo kunnen we samen, met de hulp van zijn moeder en zijn nichtje Mylou het pakket inpakken.
Zaterdagochtend nog snel een paar foto’s gemaakt van de laatste keer dat hij hier in een mandje ligt te relaxen en daarna de auto in op weg naar Almere. Vanaf het moment dat we wegreden begint hij te zingen…. “de paden op, de lanen in”, maar na zo’n 40 km hebben we toch wel genoeg van dat liedje, dus neemt Rob Onyx op schoot. Dat is het, hij kan buiten kijken, hij kan met ons kroelen en hij kan lekker bij Rob liggen. Zo’n 20 km later zet Rob hem toch maar weer in zijn mandje, maar nee… hij zet weer een lied in, dus toch maar weer uit zijn mand en bij Rob op schoot. Och, dat is toch ook veel gezelliger.
Bij Monique aangekomen, is hij al snel zijn mandje uit en gaat hij op onderzoek uit…. tot… hij ineens neus aan neus staat met zijn neefje Noxy. Dat is toch wel even schrikken. Ze hebben elkaar in geen negen weken gezien, dus is Noxy ineens wel een heel erg grote kat. Noxy is erg nieuwsgierig en wil meteen aan spelen. Hij begint er lustig op los te prieuwen, maar op gepaste afstand. Hij heet Onyx welkom en stelt hem gerust dat hij niet bang hoeft te zijn en dat ze heerlijk samen kunnen spelen. Maar Onyx is daar nog niet zo van onder de indruk en blijft een beetje op gepaste afstand. Eerst onder de tv-kast en later vindt hij een mooi plekje in het platenrek, waar hij even later een dutje gaat doen, moe van alle indrukken. Noxy blijft bij hem waken, op een afstandje, geduldig afwachtend tot Onyx de eerste zet geeft om te spelen. Daar is het tijdens onze aanwezigheid nog niet van gekomen, maar ze zoeken elkaar wel telkens op. Och dat komt wel goed met die twee.
Monique, heel veel plezier met je twee rascals…. het is een mooi stel.

Leia’s nest: Week 14 en 15, zaterdag 2 oktober 2021
Na het afscheid van Onyx en de positieve geluiden die we van daar hoorden, is het ook tijd om afscheid te gaan nemen van ons kleine meisje. Maar voordat we haar wegbrengen hebben we nog een paar weekjes kunnen genieten van deze deugniet, maar ook ons lekker kroelmeisje.
De dag voor het vertrek moet ze natuurlijk wel controleren of haar wensenlijstje vervuld is, zodat haar “koffertje” goed gevuld mee kan naar Groesbeek. Natuurlijk heb ik goed naar haar geluisterd en met haar hulp is het “koffertje” zo ingepakt.
En dan is het de dag van het afscheid. Toch altijd een dingetje, al stel je er nog zo op in. Leia en Opal zijn zo’n hecht stel, dat je het toch sneu vindt om die twee uit elkaar te halen, maar ja… je kunt gewoon niet alles houden… 🙂
Evenals haar broertje begint Opal onderweg te zingen, dus neemt Rob haar op schoot, maar in tegenstelling tot Onyx, wordt ze niet rustig. Ze houdt wel op met zingen, maar wil alles zien en ontdekken in de auto en dat is toch niet zo’n goed plan, dus mag ze weer in haar reismand… met als gevolg… een volgend concert.
Als we in Groesbeek aankomen, na een prachtige route door het bos, staat Nick ons al op te wachten. We parkeren de auto en alles wordt naar binnen gedragen. Het mandje gaat open en Opal, of beter gezegd Peach, zoals ze vanaf nu gaat heten, springt er al snel uit.
Mango, de kat van Nick en Tara, bekijkt Peach achterdochtig. Peach is zich niet eens van haar aanwezigheid bewust, zo prachtig vindt ze het. Helemaal niet bang en meteen overal gaan snuffelen. Intussen nemen we plaats aan de tafel en terwijl we gezellig een kop koffie drinken en wat kletsen, komt Peach ons regelmatig opzoeken, achter mij liggen, achter Rob liggen, bij Rob op schoot, enzovoort. Ze vindt het allemaal prachtig.
Als Tara en Nick het “koffertje” uitpakken, komt ze nieuwsgierig kijken of ze alles wel leuk vinden. Verrassend genoeg hebben Nick en Tara ook een cadeautje voor ons. Een paar mooie deurmatten met onze katten erop. Omdat het er zoveel zijn, zijn ze over twee matten verdeeld. Hier gaan we een mooi plekje voor zoeken, maar niet een waar je je voeten moet vegen. Wat een leuke verrassing!!
Mango blijft op de vensterbank naar Peach loeren, niet bangig, eerder “de kat uit de boom kijkend”.
We zien nu al dat dit goed gaat komen, maar het zal wel even duren, omdat Mango al een tijdje alleen is geweest.
Na heerlijk gegeten te hebben, breekt voor ons toch het moment aan om weer naar huis te gaan, dus nog een laatste knuffel voor Peach, de auto in en op weg naar huis.
Nick en Tara… heel veel succes met jullie mooie meisje!! Geniet ervan.

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.