Het is en blijft moeilijk om op een zondagochtend voor dag en dauw je bed uit te moeten, maar voor een kattenshow doen we dit met iets minder tegenzin…. 🙂
Lekker op tijd ons bed uit, zodat we rustig kunnen opstarten. Alle voorbereidingen zijn de afgelopen dagen al getroffen, dus nog wat laatste dingetjes inpakken, katten nog even controleren, thuisblijvers tellen (zodat er niet eentje in de huiskamer, zonder kattenbak, achterblijft), laatste dingen en katten in de auto zetten, deur achter ons dichttrekken en op weg naar Houten. Zijn we bijna op de snelweg, bedenkt Rob ineens dat hij zijn medicijnen vergeten is. Afijn, ben je mooi op tijd, kun je op de eerstvolgende rotonde omkeren, naar huis racen, medicijnen pakken, als een mini-Max-Verstappen weer richting de snelweg om nog voor acht uur in Houten aan te komen.
Robin (Snel) en (Shah) Marley zijn er al en komen ons tegemoet gelopen. Samen gaan we naar binnen, halen onze papieren op en door naar de veterinaire keuring. Zoals gewoonlijk geen problemen en we mogen de zaal weer betreden. We hebben mooie plaatsen. Dicht bij de keurruimte, niet al te ver van het podium en niet te ver van de ingang. We zijn het inmiddels wel gewend bij Neocat, de mooie ruime carrees en we staan fijn bij de ingang ervan, dus we zijn weer helemaal blij. Omdat er een kooi apart staat, besluiten we onze vier katten in de drie geschakelde kooien te zetten. Niet lang erna liggen ze met zijn vieren op op een kluitje…. gelukkig niet voor lang, maar toch… 🙂
Ook Esther (Blok) is mooi op tijd aanwezig met Guus (Tiago). Marley en Guus zijn beide kittens uit het nest van Shannah, van afgelopen september. Hun zusje Leia hebben we ook bij.
Er is een speciaal moment. Emilie Urlings wordt deze dag 65 jaar! Dus haar kooien worden versierd en ze krijgt van iedereen felicitaties en zij trakteert ons op cupcakes met leuke katjes erop.
Voordat we het goed en wel in de gaten hebben, is de show geopend en meteen begint het druk te worden. De keuringen gaan van start, het bezoek stroomt binnen. Veel mensen stellen vragen en voordat we het goed beseffen is het al bijna twaalf uur, maar onze katten zijn nog niet opgeroepen voor de keuring. Net als we denken dat dit wel in het middaguur zal zijn, wordt Ushi verzocht naar Arlette Maes te komen, waar ze zonder problemen haar punt krijgt. We horen van Arlette dat Galen als laatste op haar lijst staat, dus verwachten we niet dat die nog voor de lunch aan de beurt is, waar we ons in vergissen, want ook hij wordt nog voor die tijd opgeroepen. Maar voor hem is eerst Marley aan de beurt, die zonder problemen zijn Ex1 krijgt.
Ook komt Hannah Vroegop (PhotoArtbyHannah) net voor de middagpauze op bezoek en ze heeft haar kunstwerken van Shanna met kids en de kids afzonderlijk bij. Oh, wat zijn ze toch weer mooi. Het raakt me weer echt als ik het resultaat zie. Wel leuk dat ik Robin en Esther meteen hun kunstwerkje van Marley en Guus kan geven en dat ze ook meteen zien wie dit gemaakt heeft en hoe de rest eruit ziet. Ook zij zijn onder de indruk.
Na de pauze mogen we met Leia naar Cora Swierts. En als een echte drama-queen presenteert ze zich. Niet als ze op tafel zit, dan valt ze bijna in slaap (dankzij de Reiki behandeling van Nena, maar zodra Cora haar oppakt om haar oogjes te bekijken, gaat de sirene weer af. Ze krijgt een mooie beoordeling van Cora en met een “tot straks” gaan we terug naar onze plek, ons afvragend wat die zin inhoudt… 🙂
Tuth mag naar Susanne van Leeuwen voor zijn keuring. Mexx, zijn zus, wordt nog gekeurd als we daar aankomen. Omdat Tuth best wel een beetje uit zijn normale doen is door de grote hoeveelheid mensen en geluiden, krijgt Mexx nog wel een kus van hem, maar daarna geeft hij ook aan dat ze weg moet wezen… rare kat.
Susanne neemt Tuth goed op de korrel met als resultaat dat hij zijn eerste CAC-punt binnen heeft. Leuk!
Op enig moment verwonder ik me erover dat ik nog niet gezien hebt dat Guus voor de keuring is opgeroepen. Bij navraag blijkt dat Esther net met hem naar de keuring is geweest. Wat jammer dat ik dat gemist heb. Het is ook zo’n gekkenhuis. In de middagpauze is er een Sphynxen meeting gepland, maar Rob sommeert me om te gaan zitten, eerst eens iets te eten en eens even rust te houden. Hij heeft gelijk, ik moet helaas de Sphynxen meeting aan me voorbij laten gaan. Het gaat echt niet lukken om ook daar mijn opwachting te maken. Ik had graag met de anderen kennis gemaakt.
In de loop van de middag krijgt eerst Ushi en daarna Galen een beker op hun kooi voor Best in Varieteit. Oh wat leuk, dus toch ook maar even een foto laten maken op het podium. Ook Guus krijgt een beker op zijn kooi voor BIV… wat leuk!!! Daar zijn we toch wel trots op!
Vlak voordat de BIS verkiezingen beginnen, krijgen We het verzoek om nog even met Leia naar Cora te gaan. Ze moet een poesje nomineren voor de BIS verkiezing, maar wilde ze allebei nog even zien. Omdat het andere poesje wat verder in haar ontwikkeling is, krijgt zij de nominatie voor de BIS. Toch een opsteker voor ons… Leia is hiervoor toch ook kandidaat. Wie weet dus wat de toekomst brengt… 🙂
Nadat er al een aantal BIS verkiezingen geweest zijn, is het eindelijk de beurt aan de Britten, kort- en langhaar. Eerst wordt Ushi haar nummer genoemd, dan Galen… ik vraag of Robin ons wil begeleiden. Ze stemt toe en meteen wordt ook Marley gevraagd om naar de keurruimte te gaan… wat leuk! Coen is zo lief om Galen voor mij mee te nemen naar de keurruimte. Terwijl wij al op weg zijn, krijgt ook Guus het verzoek om zich te melden in de keurruimte… wat wil je nog meer? Twee van onze eigen katten en dan ook nog twee van de kittens uit onze fok… (bijna drie als de keuze op Leia was gevallen… )… hoe trots kun je dan als fokker zijn?! HEEL trots! Zeker als dan ook nog blijkt dat Marley de BIS krijgt. Dit doet je toch wel wat. Jammer natuurlijk voor Guus, die het van zijn broertje verliest.
Ushi redt het niet, ze krijgt wel stemmen, maar helaas niet genoeg voor een BIS.
Galen heeft veel en mooie concurrentie. En toch krijgt hij de meeste stemmen. Geweldig!
Als we van het podium terugkomen, besluit ik alvast wat te gaan opruimen, zodat we straks wat sneller weg kunnen. Ik ben goed en wel begonnen wanneer een steward ons verzoekt om met Tuth naar de keurruimte te komen. Die hadden we niet meer verwacht. Dus snel Tuth uit zijn kooi en weer een sprintje naar de keurruimte. Hij wordt opgesteld met twee Bengalen en tegen al mijn verwachtingen in krijgt hij ook nog eens de meeste stemmen! Ik ben volledig uit het veld geslagen. Nog een BIS? Wauw!
Superblij gaan we ook zijn prijs ophalen. Herma is ook blij dat haar fokje wederom een BIS krijgt… 🙂
Zowel voor Marley, Galen en Tuth zit er geen BOB in, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn zo al superblij!
Tijd om op te gaan ruimen, de keurrapporten en linten in ontvangst te nemen, de auto in te laden (blij met het feit dat we van Coen, Esther en Robin hulp krijgen bij het opruimen en naar de auto sjouwen van alle spullen) en op ons gemak op weg naar huis.
Wat een geweldig mooie dag die voorbijgevlogen is en thuisgekomen mogen we eindelijk toegeven aan de vermoeidheid met een gelukzalige glimlach op ons gezicht.
Neocat bedankt voor de gezellige show.

Foto’s volgen

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.