Vijf uur, wekker… pfff, wel erg vroeg, kunnen we echt niet nog even blijven liggen? Nee, we moeten eruit, want we moeten uiterlijk 6.45 uur vertrekken, richting Rotterdam. Dus, snel douchen, katten nog verzorgen, eten en water verzamelen en hetgeen wat nog niet in de auto staat erin zetten. Ushi en Laleh in de bench, de auto in en op tijd vertrekken.

Het is nog erg stil op de weg, maar als we in de buurt van Rotterdam komen wordt het toch drukker. Om iets voor achten parkeren we de auto bij Sporthal Zevenkampse Ring. Het is stil, bijna niemand te zien. Zijn we wel goed hier? Een vraag die ook bij een collega-shower rijst, want zij vraagt ons of het hier wel is. Als we binnen zijn en de hoek omslaan, staan we in de rij voor de veterinaire keuring. Ushi en Laleh worden beiden goedgekeurd en we kunnen ons plekje opzoeken: E252 en E253, recht tegenover de keuringsruimte.

Een half uurtje later zijn we geïnstalleerd en ligt Ushi lekker in haar hangmandje. Laleh, die nog niet eerder naar een show is geweest, weet niet zo goed wat ze met het hangmandje aan moet, dus gaat ze maar dicht bij Ushi liggen.

Even later arriveert Jenny, zonder Rafa. Het arme ventje raakte helemaal in de stress toen hij in de auto moest. Hij kreeg hartkloppingen en een blauwe tong, dus besloot Jenny terecht om hem lekker thuis te laten. Wel gezellig dat Jenny ons toch gezelschap komt houden.

Het lange wachten kan beginnen tot we opgeroepen worden voor de keuring van Ushi. Als we bij Astrid aan de tafel komen, worden we begroet met een compliment dat “ze er zo uit horen te zien”. Astrid wordt wederom gehypnotiseerd door Ushi haar prachtige ogen en ze krijgt lovende kritiek. Omdat ze toch een BIV wil kiezen, laat ze de andere CACIB kandidaat nog even komen en na een moeilijke beslissing, want ook dat chocolat poesje is een beauty, kiest ze toch voor Ushi. Hoe trots kun je zijn? Dus staan we een uurtje later op het podium om Ushi haar prijs in ontvangst te nemen. Elfriede, die ons een bezoekje brengt, is mooi op tijd om hier getuige van te zijn en hier meteen foto’s van te maken voor op Facebook, terwijl Jenny voor het eerste met onze spiegelreflex camera mooie foto’s maakt.

En dan is het pas echt lang wachten… zijn ze ons vergeten… pfff… wat duurt dit lang? Als Rob net even een rondje is maken langs de stands, mag Laleh naar Marcel voor haar keuring. Dus snel Rob een berichtje gestuurd dat “we moeten”. Laleh krijgt erg lovende woorden over het contrast tussen haar points en lichaam en krijgt zonder meer haar CAP-punt. Wat ons zeer verrast is dat Marcel haar een BIS nominatie geeft. Wij zweven bijna terug naar onze plaats. Dit hadden we niet verwacht.

Voor de BIS nominatie komt Laleh uit tegen een mooie silver tabby dametje en ik weet het al meteen… dit gaat ze niet redden, want er wordt zelden een point verkozen boven een tabby. Jammer, maar we hebben het al zoveel verder geschopt met Laleh dan we verwacht hadden, dus beter kan gewoon niet!

Even later moet Ushi voor de BIS nominatie. Na snel even de concurrentie bekeken te hebben (het waren er veel), was ook hier duidelijk dat Ushi dit niet ging winnen. Och, helemaal niet erg, het is alleen maar leuk om er weer te staan.

Langzaam tijd om onze spulletjes in te gaan pakken, zodat we na het uitroepen van de winnaar van de dag op tijd naar huis kunnen.
Een heel geslaagde en gezellige dag.

Foto’s en teksten: eigendom en copyright Cattery Cherished.