Een week voor de show. Het begint weer te kriebelen. Wat hebben we er zin in, vooral om iedereen weer te zien, maar ook om de gezelligheid van deze show weer mee te maken. Maar voordat we kunnen vertrekken moeten er toch nog een paar dingen gebeuren. Eerst moeten de showkatten weer tiptop in orde zijn, dus een “onderhoudsbeurt” is een feit. Gelukkig zijn ze niet moeilijk en ondergaan ze gelaten de dril. En dan natuurlijk inpakken. Aislinn en Galen helpen graag mee: “Ja, er is genoeg kattenkruid”, “Vergeet deze stinkie niet”. Ja, fijn, zulke hulpjes, maar dat ze van het overvloed aan geurtjes een beetje high worden op hun leeftijd, is nu ook weer niet de bedoeling.

En dan is het eindelijk zover: zondag 29 januari 2017! Yes, lekker vroeg ons bed uit, zodat we rustig kunnen opstarten en op tijd op weg kunnen. Na een ritje van zo’n 50 minuten komen we om 7.45 uur in Houten aan. Auto parkeren en snel naar binnen. Bij het noemen van mijn naam blijkt dat we inmiddels bekenden zijn, want de voornaam wordt er meteen bijgenoemd. Leuk! Gelukkig kunnen we meteen door naar de veterinaire keuring. Even een vraagje over het entingsboekje van Mili, maar dat blijkt in orde. Alle vier onze poezels krijgen de goedkeuring om de zaal in te gaan. Al snel hebben we onze plek gevonden en zien dat Inreke al is gearriveerd. We beginnen met het inrichten van de kooien en even laten arriveren Trudy en Wim ook, die naast ons zijn ingedeeld. Een half uurtje later zijn we klaar en kunnen Mili, Aislinn, Galen en Ushi hun domein van de dag betreden. Mili duikt meteen met haar neusje haar mandje in en is even “niet aanwezig”. Galen vindt het spannend en zoekt meteen zijn moeder Ushi op in haar mandje. Uhm??? Welke staart is van wie en van wie zijn die poten en oren? Het lijkt of er één lijf met acht poten, twee kopjes en twee pluimstaarten in het kleinste mandje dat we bij ons hebben, liggen. Komisch om te zien dat zo’n stoere grote kater, zo’n mama’s kindje is. Aislinn daarentegen gaat lekker in haar eigen mandje liggen en vindt alles best.

Even later arriveert Jessica. Oh, wat spannend, want zij heeft onze nieuwe vesten met geborduurd logo bij zich. Ze zijn zo mooi geworden. Trots als pauwen trekken we de vesten aan… ze zijn in het echt nog mooier dan op de foto’s. Jessica, nogmaals bedankt!!

Voordat we er erg in hebben is het al tien uur. Wat gaat de tijd snel. De sfeer is dan ook geweldig. Het is druk, de bezoekers stromen nu al binnen. Jammer dat de geluidsinstallatie in de zaal het laat afweten. Als Fenny dit via de intercom van de receptie mededeelt, klinkt dit zo hard door de zaal, dat menig kat in paniek raakt. Gelukkig is de aankondiging niet zo lang en keert de rust snel weer.

Het is wel even wennen dat er maar één zaal is, in plaats van twee, maar het voordeel is dat de keurruimte nu veel beter is ingedeeld. Veel toegankelijker en doordat de tafels haaks op muur en dranghekken staan, kunnen de toeschouwers goed meekijken bij de vele keuringen. Ook kan er op deze manier volop gefotografeerd worden, al moet je wel een telelens hebben om de achterste tafels te bereiken, maar het is zeker beter dan voorgaande jaren… 🙂

Om 11.35 uur is het eindelijk zover dat we met Mili naar de keurruimte mogen. Iris Lookcx stelt Mili helemaal op haar gemak en ze loopt zelfs over, want ze kruipt lekker bij Iris in de armen. Tja, dan krijg je zeker een goed rapport, zal Mili gedacht hebben. Iris vindt het ook wel gezellig en Mili heeft gelijk, het levert haar haar eerste CACIB punt op… 🙂 Uhm, natuurlijk komt dit ook omdat ze aan de gewenste typering voldoet, maar laat Mili maar denken dat het haar charme is.

We zijn nog maar net terug op onze plek of Jeroen komt ons vragen met Ushi naar de keurruimte te komen. Zij wordt door Natasja Heutink gekeurd en deze is, net als andere keurmeesters voor haar, gecharmeerd van Ushi haar grote ogen. Een eerste CACIP is dan ook een feit.

Voor de lunch mag Aislinn ook nog naar de keuring. Zij heeft concurrentie van twee andere shaded golden poesjes en omdat ze nog niet helemaal goed in haar vacht zit, weten we dat ze zeker geen U1 zal krijgen en de kans groot is dat ze U3 krijgt. Och ja, ze is nog jong en nog in ontwikkeling, dus is dit geen probleem.

In de lunchpauze lopen we een rondje, we kopen een speeltje, gaan een praatje maken bij een paar bekenden en dan staat ineens Trudy achter ons. De lunchpauze is voorbij, de keuringen zijn weer begonnen en Galen moet naar de keurruimte. Snel gaan we daar naar toe. Ook hij wordt uitvoerig bekeken en mag met een U1 terug naar zijn kooi. Tussen de keuringen door komen diverse bezoekers, bekenden en onbekenden, een praatje maken en vragen stellen over onze katten en onze planning van toekomstige nestjes.

Om 13.35 uur worden we weer verzocht om met Ushi naar de keurruimte te gaan voor de nominatie voor de BIS voordracht. De keuze is tussen Ushi en de mooie chocolate langhaar poes van Mieke Tuynman. Tja, dan is de keuze niet zo moeilijk voor Natasja en krijgt de poes van Mieke terecht de nominatie voor BIS.

We denken dat we het nu rustig gaan krijgen en het een lange wachttijd gaat worden tot de dag voorbij is, maar niets is minder waar. Door de vele bezoekers vliegt de tijd voorbij. Tussendoor loop ik nog een rondje door de zaal en maak hier en daar wat foto’s om een mooi totaalbeeld te krijgen van deze gezellige dag.

Miranda komt ons om kwart voor vier verrassen. Ushi is Best In Variëteit geworden! Wat leuk en geheel onverwacht.
Door het groot aantal katten en de vele rassen zijn er veel prijzen uit te reiken en duurt de dag toch wel wat langer dan verwacht, maar om half zeven wordt dan toch de BOA uitgereikt en snel daarna worden ook alle keurrapporten uitgedeeld. Zoals verwacht blijkt dan dat Aislinn een U3 notering heeft gekregen… 🙂

We halen de linten op, pakken de laatste spulletjes in en gaan snel op weg naar huis, waar we doodmoe, maar zeer voldaan om kwart over acht aankomen.

Wat een geweldig leuke dag. Volgend jaar zijn we zeker weer van de partij!
Neocat bedankt voor de gezellige show!